Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023

Έμμετρο παράλογο

 


Ξύπνησα όπως συνήθως,
αλλά νύσταζα πολύ,
γύρισα από την άλλη
και κοιμήθηκα και πάλι.

Είδα μπρος μου ένα χταπόδι,
μεσ'στον δρόμο μοναχό,
περπατούσε με μπαστούνι,
θαρρώ, ήμουν στη Γαστούνη.

Κυνηγώντας το χταπόδι
έφτασα σε ρεματιά,
είχε φτέρες, είχε βούρλα,
έκανα κι εγώ μια φούρλα.

Καθώς έστριβα με χάρη
και χαιρόμουν το χορό,
ο ελέφαντας ο Ντάμπο
χόρευε μαζί μου μάμπο.

Είχε δέσει σε έναν φιόγκο
τα μεγάλα του τα αυτιά,
και φορούσε παπουτσάκια
του χορού, με στρας φιογκάκια.

Ξαφνικά, βρέθηκα πάλι
σε ένα άλλο σκηνικό,
ήμουν σε μια παραλία
και η θάλασσα είχε βρύα.

Έψαξα μέσα στην μνήμη,
σε όλες μέσα τις γωνιές:
μήπως είχα ξαναπάει;
Θύμιζε λίγο Ντουμπάι.

Άδικος ήταν ο κόπος,
ήταν πρώτη μου φορά,
που βρισκόμουν εκεί πέρα,
μα απολάμβανα τη μέρα.

Βλέπω πάλι το χταπόδι
να'ρχεται κουτσά-κουτσά,
κι ο ελέφαντας πιο πέρα
έπαιζε μία φλογέρα.

Ξάφνου ήρθε ένα κύμα
και γεμίσαμε αφρούς,
βρέθηκα να κολυμπάω
με μπρατσάκια στο Μπιλμπάο.

Τι δουλειά έχω εδώ πέρα;
σκέφτηκα, πολύ σωστά.
Και πετάχτηκα απ'τον ύπνο,
ήταν η ώρα για το δείπνο.

Απ'τη νύστα χασμουριόμουν,
μα έπρεπε να σηκωθώ.
Αλλά καθώς το σκεφτόμουν,
σε νέο ύπνο βυθιζόμουν...

12 σχόλια:

  1. Τα ...παιδία παίζει! Μιλάμε για χορταστική ετικέτα, Πίπη! Και έμμετρο, Κυρία μου, ναι; Και μάλιστα του ...παραλόγου, ονειρικό. Γλυκύτατο, χαμογελαστό, σουρεάλ, παλαβό! Πλην όμως βγάζει μια ζεστασιά, μια χάρη, για της έμπνευσής σου τον οίστρο.
    Μπράβο κορίτσι μου, χαίρομαι να σε διαβάζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, Γιάννη μου, το διασκέδασα καθώς το έγραφα. Ξέρεις, με την κολλητή μου στη Β' Λυκείου παίζαμε ένα παιχνίδι, όπου διαλέγαμε τέσσερεις λέξεις άσχετες μεταξύ τους, που όμως ομοιοκαταληκτούσαν ανά δύο, και φτιάχναμε αστεία τετράστιχα. Έτσι, είπα να συνδυάσω το παιχνίδι των λέξεων με το παιχνίδι "της ρίμας" (ας το ονομάσουμε έτσι, στην πραγματικότητα δεν είχε όνομα) και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα.
      Να έχεις ένα όμορφο βράδυ

      Διαγραφή
    2. Πόσα όμορφα πράγματα συνηθίσαμε να κάναμε τότε. Όχι πάντα βέβαια. Το καλό είναι ότι το διατηρείς, Πίπη μου, αυτό μετράει. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  2. Και έμμετρο Πίπη μου; Μπορεί να το τιτλοφορείς παράλογο αλλά τα όνειρα τι λογική να έχουν;Απ' την άλλη τόση νύστα πια εσύ τόσα γέλια εγώ με του Ντάμπο τα αυτάκια -φιόγκο και τα παπουτσάκια χορού ....με καταδιασκέδασες κι απόψε
    Όνειρα γλυκά ξανά
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σε διασκέδασα, Άννα μου, κι εγώ διασκέδασα πολύ με όλα αυτά τα παράταιρα που έγραψα. Ίσως το επαναλάβω ξανά, τώρα που το άρχισα.
      Ίδωμεν.
      Φιλάκια πολλά και από εμένα

      Διαγραφή
  3. Το χταπόδι με το μπαστούνι, όλα τα λεφτά!
    Τι έμπνευση κι αυτή, Πίπη μου!
    Και είναι δύσκολο να γράψεις για παιδιά. Μικρά ή μεγάλα, δεν έχει σημασία. Θέλει ιδιαίτερη φαντασία και δυνατότητα να φτιάχνεις εικόνες με τις λέξεις σου.
    Το κατάφερες (πάλι) !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, Μαρία μου! Επειδή οι λέξεις ήταν κομματάκι αταίριαστες (και μου ήρθε και στο μυαλό το παιχνίδι που έπαιζα με τη φίλη μου, οπότε είχα αποφασίσει να δοκιμάσω ποιητική προσέγγιση), το μόνο που θα μπορούσα να γράψω ήταν κάτι παλαβό. Και επειδή πιο παλαβό πράγμα από τα όνειρα ίσως να μην υπάρχει, αποφάσισα να γράψω αυτό που έγραψα. Δεν ξέρω πώς μου ήρθε η ιδέα για το μπαστούνι, πάντως. Άγνωστες οι βουλές του μυαλού μου!
      Είναι αλήθεια ότι από φαντασία έχω μπόλικη, αφού την εξασκώ συνέχεια. Όσο για τις εικόνες που φτιάχνω με τις λέξεις, δεν ξέρω κατά πόσο είναι οι λέξεις που φτιάχνουν την εικόνα ή αν απλώς περιγράφουν τις εικόνες που δημιουργεί η φαντασία μου στον εγκέφαλό μου. Τα πάντα είναι θέμα προοπτικής.
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  4. Γεια σου Πίπη με τα ωραία σου..!
    Εξαιρετικό..!!!
    Με τις τρέλες σου και τις φούρλες σου..
    Χορός με χταπόδι στη ρεματιά και Ελέφαντα στην αμμουδιά...
    Αυτό και αν είναι όνειρο – σκασιαρχείο από την καθημερινότητα..
    Άντε και καλή αναβάθμιση.. Την επόμενη να χορεύεις με κανέναν κάβουρα τσάμικο..!

    # Πίπη γράψε τέτοια και κάνε τα βιβλίο.. Θα τρελαθείς στο τάλιρο.. Ο κόσμος έχει ανάγκη από γέλιο..! Απλό, πηγαίο, να βγαίνει δίχως ζόρισμα..
    # αναλαμβάνω την παρουσίαση του βιβλίου..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες, βρε Τάσο; Τον κάβουρα δεν τον σκέφτηκα, επιφυλάσσομαι! Ώστε θεωρείς ότι αυτό που λείπει από τον κόσμο είναι ένα βιβλίο με παλαβούς στίχους; Δεν το ήξερα ότι εμένα περίμεναν όλοι για να αδειάσουν τα πορτοφόλια τους, αλλά αν το λες εσύ, κάτι θα ξέρεις! Και αναλαμβάνεις και την παρουσίαση του βιβλίου, λες; Ε, μα τότε να στρωθώ στο γράψιμο (ή να πιάσω το τσάμικο καλύτερα;)!
      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  5. Αχ... έχω πέσει κάτω από την μια μεριά από τα γέλια 🤣 και το έμμετρο παράλογο σου Πίππη μου και από την άλλη γιατί είχα γράψει ένα πολύ όμορφο και μεγάαααλο σχόλιο σχετικά με αυτήν την ποίηση και με μια λάθος κίνηση το έσβησα 😭
    Την παράλογη φαντασία αυτή την συναντάς μόνο στα όνειρα και στα παιδιά...αυτό είναι ένα κομπλιμέντο αληθινό!
    Κάποτε είχα διαβάσει 'ένα βιβλίο του Ιταλού συγγραφέα ΤΖΑΝΝΙ ΡΟΝΤΑΡΙ, "Παραμύθια για να σπάτε κέφι" μου τον θύμησες.. δεν ξέρω αν τον έχεις ακουστά, σου βάζω εδώ ενα λινκ..http://archeia.moec.gov.cy/sm/283/limerick_haikou_genika_stoixeia.pdf
    Μπορείς να γκουγκλάρεις για περισσότερες πληροφορίες.
    Μου αρέσουν πολύ αυτού του είδους οι εμπνεύσεις.
    Αυτό το βιβλίο ήταν αιτία και είχα κάνει πριν από πολλά χρόνια και εγώ μια μικρή προσπάθεια, η οποία μελοποιήθηκε από φίλη μουσικό, για μικρά παιδιά...ήταν η μοναδική μου απόπειρα και με την αφορμή του δικού σου "παράλογου" μου την θύμησες... αχ βρε Πίππη μου.
    Αυτά τα έγραψα με αφορμή το σχόλιο του Τάσου Κάβουρα, γιατί ποτές δεν ξέρεις...
    Και τώρα το σχόλιο μου άσχετο με το παρόν θέμα, αλλά σχετικό με την προηγούμενη ανάρτηση...να ξέρω ότι η γιορτή κρατάει 40 μέρες , αλλά τα γενέθλια είναι μία και μοναδική μέρα... όλες οι ευχές εκείνη την μέρα πρέπει να τις δώσεις, αλλά ας κάνουμε την ανατροπή και τι σημασία έχει αν πέρασαν Πίππη μου 12 μέρες; και τι είναι αυτές μπροστά στα εκατό χρόνια που σε περιμένουν να ζήσεις ολόχαρη; ε; 🤣 αυτή είναι η ευχή μου!
    Εδω το μεηλ μου αν θέλεις να τα πούμε και πιο κοντά.
    roulamakedonisa@gmail.com
    Πολύ χαρούμενα φιλιααα!
    ΥΓ .το σχόλιο γράφτηκε δυο φορές από ότι θυμόμουν.😂

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και είπα κι εγώ, πού'ν'το, πού'ν' το ξωτικούλι;
      Χαίρομαι που σου άρεσε, Ρουλάκι μου, το αλλοπρόσαλλο ποιηματάκι μου, όσο για τον Τζάννι Ροντάρι, εννοείται πως τον ξέρω, τι σόι Πίπη θα ήμουν αν δεν τον ήξερα; Έχω διαβάσει κι εγώ ένα βιβλίο του - δε θυμάμαι ποιο, αλλά κάτι σχετικό με παραμύθια ήταν σίγουρα - και αυτό που συγκράτησα είναι τα χαρακτηριστικά ενός ήρωα παραμυθιού: είτε είναι κάποιος απόλυτα φυσιολογικός άνθρωπος μέσα σε ένα εντελώς ασυνήθιστο περιβάλλον, είτε είναι κάποιος πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος μέσα σε ένα απολύτως φυσιολογικό περιβάλλον. Δεν μπορείς να πεις, κάτι έμαθα κι εγώ (το χρησιμοποίησα κιόλας σε ένα από τα δύο παραμύθια που έχω ανεβάσει εδώ: http://opequenojoaopestana.blogspot.com/
      και εδώ:
      http://capoeiranacapoeira.blogspot.com/)...
      Έχεις δίκιο, ποτέ δεν ξέρεις (το είπε και ο Τζέημς Μποντ), ίσως κάποτε να γίνω εκδιδόμενη συγγραφέας, προς το παρόν, βέβαια, προτιμώ να παίζω σαν ανέμελη κορασίδα.
      Ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές σου, χαίρομαι πολύ που φροντίζεις να σπάσω το παγκόσμιο ρεκόρ μακροζωίας, αφού θα ζήσω άλλα εκατό χρόνια!
      Φιλάκια πολλά, γλυκιά μου μακεδόνισσα, και ευχαριστώ πολύ για το διπλό κόπο που έκανες να διπλογράψεις το σχόλιό σου

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question