Απρόσκλητοι επισκέπτες

     Είναι αλήθεια ότι δεν την περίμενα. Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, εκτός από απρόσκλητη ήταν και ανεπιθύμητη. Βέβαια, ήρθε και πολύ διακριτικά, τόσο, που δεν την κατάλαβα όταν πρωτοήρθε. Κι αν με ρωτήσει κανείς, δεν μπορώ να του πω πότε ήρθε και μου θρονιάστηκε. Μόνο πότε την πρωτοείδα θυμάμαι.
     Ήταν μια μέρα πριν από αρκετά χρόνια, όταν τη συνάντησα τυχαία, αραγμένη νωχελικά, σαν να μη συνέβαινε τίποτα.
     - Εσύ εδώ; ρώτησα έκπληκτη.
     - Γεια σου, μου είπε τσαχπίνικα, αποφεύγοντας να απαντήσει στην ερώτησή μου.
     - Δε σε περίμενα, είπα εγώ.
     - Τυχαία ήρθα, απάντησε. Μην ανησυχείς, όμως, δε θα ενοχλήσω. Ούτε που θα το καταλάβεις ότι είμαι εδώ.
     Και μου χαμογέλασε αυτάρεσκα.
     Της επέτρεψα να μείνει. Εξάλλου, κάπου μέσα μου το ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς. Το ήξερα ότι είχε έρθει αποφασισμένη να μείνει.
     Πρέπει να της αναγνωρίσω, πάντως, ότι τον κράτησε το λόγο της. Δε με ενόχλησε καθόλου, μόνο τυχαία συναντιόμασταν πού και πού. Όπως το είχε πει: ούτε που την ένιωθα την παρουσία της.
     Όμως, μια μέρα με περίμενε μια έκπληξη.
     - Τι συμβαίνει εδώ; τη ρώτησα.
     - Πιστεύω να μη σε πειράζει, μου είπε με εκείνο το γνωστό πλέον χαμόγελό της, αλλά ένιωθα μοναξιά. Θεώρησα, λοιπόν, καλό να αναζητήσω μια παρέα. Εσύ, έτσι κι αλλιώς, δεν ασχολείσαι μαζί μου.
     Έτσι γνώρισα και την αδερφή της, που ήρθε και εκείνη και θρονιάστηκε για τα καλά. Και για αρκετό καιρό τις συναντούσα τυχαία, πότε τη μία, πότε την άλλη, πότε και τις δυο μαζί. Τι καλόβολος άνθρωπος που είμαι, τελικά!
     Η παρέα τους δεν άργησε να μεγαλώσει.
     - Από εδώ η κολλητή της αδερφής μου, μου είπε μια μέρα που τις τσάκωσα και τις τρεις να κουβεντιάζουν χαμηλόφωνα.
     Και για να μη διαμαρτυρηθώ, πρόσθεσε:
     - Μην ανησυχείς, είναι πολύ ήσυχη, ούτε που θα το καταλάβεις ότι είναι εδώ.
     Το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να αναστενάξω.
     Από τότε, αναστέναζα κάθε φορά που έβλεπα την παρέα τους να ενισχύεται με χήρες θείες, ορφανές ξαδέρφες, αδελφικές φίλες, κουμπάρες και κάθε λογής νέες, απρόσκλητες επισκέπτριες. Έπαψα πια να τις συναντώ τυχαία, τις συναντούσα κάθε μέρα, και κάθε μέρα μου φαινόταν ότι γίνονταν περισσότερες. Άρχισα να προσπαθώ διακριτικά να τις μετρήσω και να εκτιμήσω το μέγεθος της εισβολής. Αλλά ούτε μια φορά δεν τα κατάφερα, όλο και κάποια μου ξέφευγε. Και ξανάρχιζα το μέτρημα από την αρχή.
     Ίσως να είμαι υπερβολική, το ξέρω. Σε τελευταία ανάλυση, κανένας δεν κινδύνεψε από μερικές άσπρες τρίχες. Έλα, όμως, που τις βλέπω κάθε μέρα στον καθρέφτη!