Αδελφικοί ανταγωνισμοί

  

      - Είμαι ο καλύτερος, είπε ο Ιανουάριος, και χάιδεψε το περιποιημένο του γένι. Ο πιο έξυπνος, ο πιο όμορφος, ο πιο δυνατός.
     - Νομίζεις, του απάντησε αυθάδικα ο Μάρτιος.
     - Δε νομίζω, είμαι σίγουρος, ανταπάντησε εκείνος.
     - Εγώ, πάλι, γιατί νομίζω ότι είμαι πολύ καλύτερός σου; τον ρώτησε ο Μάρτιος και τον κοίταξε με περιφρόνηση.
     - Ε, εντάξει, παιδιά, καλοί είστε και οι δύο, είπε ο Φεβρουάριος, που εκείνη την ώρα έμπαινε κουτσαίνοντας στο δωμάτιο.
     - Εσένα δε σου πέφτει λόγος, του είπε ο Μάρτιος.
     - Μα δεν υπάρχει λόγος να τσακώνεστε.
     - Δε σε ρωτήσαμε.
     Ο Ιούνιος διέκοψε το διάβασμά του και έξυσε το ξανθό του κεφάλι.
     - Τι θα γίνει; ρώτησε. Πάλι θα φωνάζετε εσείς οι δύο; Προσπαθώ να συγκεντρωθώ και δε με αφήνετε!
     - Κάθε φορά η ίδια ιστορία, είπε και ο Οκτώβριος, καθώς χτένιζε τα πυκνά, καστανά του μαλλιά και θαυμαζόταν μπροστά στον καθρέφτη.
     - Μάθε, αγαπητέ μου, ότι δεν είσαι όσο δυνατός νομίζεις, συνέχισε ο Μάρτιος, αδιαφορώντας για τα σχόλια των υπολοίπων. Εγώ είμαι πολύ πιο δυνατός. Ή, μήπως νομίζεις ότι επειδή είσαι μεγαλύτερος είσαι και πιο δυνατός;
     - Δε νομίζω να χρειάζεται και απόδειξη για τη δύναμή μου, απάντησε ο Ιανουάριος και χασμουρήθηκε. Ποιος άλλος είναι τόσο δυνατός που να μπορεί να φυσάει τόσο παγωμένο αέρα; Ποιος άλλος είναι τόσο δυνατός, που να μπορεί να σφίγγει τα σύννεφα τόσο πολύ, ώστε να βγάζουν χιόνι;
     - Και σιγά μη δεν μπορεί και άλλος, είπε ο Μάρτιος. Και εγώ μπορώ να το κάνω αυτό.
     - Σιγά μην μπορείς, τον προκάλεσε ο Ιανουάριος.
     - Μπορώ, είπε ο Μάρτιος.
     - Μαμά, φώναξε ο Φεβρουάριος, ο Ιανουάριος και ο Μάρτιος πάλι τσακώνονται.
     Έφτασε και η Εποχή του Χειμώνα, φορώντας ένα χοντρό, μάλλινο φόρεμα.
     - Δεν ντρέπεσαι; ρώτησε το Μάρτιο. Ο Ιανουάριος είναι μεγαλύτερός σου, δείξε λίγο σεβασμό.
     - Εσύ να μην ανακατεύεσαι, και δεν είσαι η μάνα μου, της απάντησε αναιδώς ο Μάρτιος.
     - Εμ, βέβαια, αυτά είναι τα αποτελέσματα όταν το παιδί το αφήσεις πολύ ελεύθερο, είπε θυμωμένη η Εποχή του Χειμώνα: όταν μεγαλώνει δε σέβεται κανέναν!
     - Ο Μάρτιος είναι μια χαρά παιδί, είπε και η Εποχή της Άνοιξης, που μπήκε εκείνη την ώρα στο δωμάτιο, φορώντας ένα πολύχρωμο, λουλουδάτο φόρεμα. Ο Ιανουάριος είναι αυτός που έχει καβαλήσει το καλάμι.
     - Ο γιος μου είναι πρώτης τάξης, διαμαρτυρήθηκε η Εποχή του Χειμώνα. Ο δικός σου είναι ατίθασος και ασεβής.
     - Κορίτσια, ηρεμήστε, μπήκε στη μέση η Εποχή του Καλοκαιριού, φορώντας ένα ψάθινο καπέλο. Αφήστε τα παιδιά να βρουν την άκρη μόνα τους. Τι ανακατεύεστε; Μεγάλα παιδιά είναι.
     Οι δυο Εποχές σταμάτησαν και την κοίταξαν.
     - Μαμάκηδες! ακούστηκε από κάποιον - μάλλον ήταν ο Μάιος, που ήταν πολύ σκανταλιάρης.
     - Μαμά, άσε με να καθαρίσω μόνος μου, είπε στη μάνα του ο Ιανουάριος.
     - Μην ανακατεύεσαι, βρε μαμά, είπε και ο Μάρτιος στη δικιά του μάνα. Ξέρω εγώ πώς θα τον κάνω να παραδεχτεί το λάθος του.
     - Δεν είναι ωραίο πράγμα να τσακώνεστε πάντως, είπε η Εποχή του Καλοκαιριού. Τι παράδειγμα δίνετε στους μικρότερους; Εξάλλου, αδέρφια είστε. Μπορεί να έχετε διαφορετικές μανάδες, αλλά ο πατέρας σας είναι ο ίδιος.
     Αλήθεια, τι θα έλεγε ο Χρόνος αν τα μάθαινε αυτά; Τι θα έλεγε αν μάθαινε ότι οι γιοι του τσακώνονταν μεταξύ τους σαν τον σκύλο με τη γάτα; Σίγουρα δε θα το ενέκρινε. Α, όχι, εκείνος δεν τα σήκωνε αυτά. Θα τους τιμωρούσε αυστηρά, αν το μάθαινε. Θα τα έβαζε και με τις μανάδες τους, που τους έκαναν τα χατήρια και τους κακομάθαιναν.
     - Ο Μάρτιος να τ'ακούει αυτά, που με προκαλεί, είπε βαριεστημένα ο Ιανουάριος. Εγώ, έτσι κι αλλιώς, ξέρω τι αξίζω.
     - Πόσο στοίχημα πας ότι εγώ είμαι πιο δυνατός; είπε και ο Μάρτιος, που ήταν πολύ ξεροκέφαλος.
     - Όσο θες, είπε ο Ιανουάριος και κάθησε αναπαυτικά στον καναπέ. Αν αποδείξεις ότι είσαι πιο δυνατός, θα σε παραδεχτώ.
     - Θα δεις, λοιπόν, είπε ο Μάρτιος. Θα δεις ότι και εγώ είμαι δυνατός, θα δεις ότι και εγώ μπορώ να φυσάω παγωμένο αέρα, ότι και εγώ μπορώ να σφίξω τα σύννεφα μέχρι να βγάλουν χιόνι.
     - Μα τι λες, παιδί μου; μπήκε στη μέση η μαμά του. Σκέψου λίγο τα καημένα τα φυτά.
     - Δε με νοιάζει.
     - Σκέψου τα λουλούδια, που έχουν κιόλας μπουμπουκιάσει.
     - Δε με ενδιαφέρει.
     - Σκέψου τα καινούργια φυλλαράκια, που μόλις έχουν βγει και είναι ακόμα λεπτά και τρυφερά...
     - Ας πρόσεχαν... Λοιπόν, πάει το στοίχημα;
     - Πάει, είπε ο Ιανουάριος.
     - Τώρα θα δείτε όλοι πόσο δυνατός είμαι, είπε ο Μάρτιος.
     Και μια και δυο, άρχισε να φυσάει και να ξεφυσάει κρύο αέρα. Και έπιασε ένα σύννεφο και άρχισε να το ζουλάει. Και από την πολλή προσπάθεια το πρόσωπό του κοκκίνησε. Και τα ποντίκια του φούσκωσαν. Και όλο και πιο πολύ το έσφιγγε το καημένο το σύννεφο. Και τα φυτά το ένιωσαν ότι κάτι άλλαξε στον αέρα. Και μετάνιωσαν που φούσκωσαν τα μπουμπούκια τους και που έβγαλαν τα πρώτα τους φύλλα.
     Και ο Μάρτιος συνεχίζει να σφίγγει το σύννεφο. Και αν δεν βγάλει χιόνι δεν πρόκειται να το αφήσει από τα χέρια του. Θα του δείξει αυτός του Ιανουαρίου. Θα τους δείξει ολονών. Και η θερμοκρασία όλο και πέφτει.