Με ή χωρίς αποδείξεις

    

      - Καλημέρα σας, θα ήθελα...
     - Προτού μου πείτε ό,τι θέλετε, κύριε, πάρτε σας παρακαλώ αυτό εδώ το έντυπο αίτησης και συμπληρώστε το.
     - Να το συμπληρώσω;
     - Μάλιστα.
     - Και τι να γράψω;
     - Να γράψετε αυτό που θέλετε.
     - Α, κατάλαβα.
     ......................................................
     - Το συμπλήρωσα το έντυπο, κύριε.
     - Το συμπληρώσατε; Α, πολύ ωραία. Για να δούμε... Μα εδώ δεν έχετε συμπληρώσει τι είδος είστε!
     - Τι εννοείτε;
     - Ορίστε, κύριε, εδώ, έπρεπε να βάλετε Χ στο τετραγωνάκι που λέει "ελέφαντας". Δεν χρειάζεται να σας το πω εγώ!
     - Μα αφού δεν είμαι ελέφαντας!
     - Όχι, κύριε, είστε ελέφαντας.
     - Είμαι εντελώς σίγουρος ότι δεν είμαι.
     - Μα τι λέτε, κύριε, δεν βλέπω εγώ ότι είστε ελέφαντας; Με κοροϊδεύετε;
     - Σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχω τέτοιο σκοπό, αλλά, ειλικρινά, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ.
     - Δηλαδή θέλετε να πείτε ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται;
     - Χωρίς να θέλω να σας προσβάλω...
     - Αρκετά, κύριε! Δεν θα ανεχτώ να συνεχίσετε να με κοροϊδεύετε! Σημειώστε το Χ στο τετραγωνάκι "ελέφαντας" να τελειώνουμε!
     - Μα πώς θα βάλω Χ σε αυτό το τετραγωνάκι, αφού δεν είμαι ελέφαντας;
     - Α, εσείς επιμένετε! Θεέ μου, τι σου έκανα και με βασανίζεις;
     - Το μόνο που θέλω...
     - Λοιπόν, ως εδώ και μη παρέκει! Αν συνεχίζετε να δηλώνετε ότι δεν είστε ελέφαντας, δεν έχω άλλη λύση από το να ζητήσω αποδείξεις.
     - Μα, βλέπετε να έχω μεγάλα αυτιά, που έχουν οι ελέφαντες;
     - Μεγάλα αυτιά; Και δηλαδή αυτά που έχετε τα θεωρείτε μικρά;
     - Ναι, είναι μεγάλα...
     - Να το!
     - ... αλλά είναι μεγάλα αυτιά ανθρώπου, όχι ελέφαντα!
     - Άλλη απόδειξη έχετε;
     - Φυσικά. Βλέπετε εσείς να έχω χαυλιόδοντες;
     - Και τι είναι αυτά τα δόντια που πετάνε από το στόμα σας, κύριε; Διακοσμητικά;
     - Και τώρα δηλαδή θα βρω τον μπελά μου για ένα ορθοδοντικό πρόβλημα; Στραβά είναι τα δόντια μου, κύριε, και πετάνε. Στραβά!
     - Είναι προφανές ότι αρνείστε να παραδεχτείτε το προφανές, κύριε.
     - Ποιο είναι το προφανές;
     - Ότι είστε ελέφαντας, φυσικά.
     - Άντε πάλι!...
     - Μα τι να πω κι εγώ... Τους χαυλιόδοντες τους λέτε ορθοδοντικό πρόβλημα, τα τεράστια αυτιά σας τα θεωρείτε φυσιολογικά...
     - Δεν είναι τεράστια τα αυτιά μου!
     - Σε λίγο θα μου πείτε ότι είστε και λεπτός σαν ένα φύλλο!
     - Δεν είπα ότι είμαι λεπτός...
     - Χοντρός είστε, κύριε, μην ντρέπεστε, ομολογήστε το, χοντρός σαν ελέφαντας!
     - Έχω λίγα παχάκια στην κοιλιά, αλλά αυτό είναι όλο... Σας ενοχλούν και τα παχάκια μου τώρα;
     - Ποια παχάκια, εδώ μιλάμε για παχύδερμο, κύριε!
     - Παχύδερμο, εγώ;
     - Ποιος άλλος; Θα συμπληρώσετε το Χ στο τετραγωνάκι να ξεμπερδεύουμε;
     - Δηλαδή, για να εξυπηρετηθώ θα πρέπει να βάλω Χ στο τετραγωνάκι;
     - Αυτό δε λέμε τόση ώρα;
     - Ωραία, λοιπόν, θα βάλω Χ στο τετραγωνάκι που λέει "λιοντάρι".
     - Μα αφού δεν είστε λιοντάρι!
     - Ούτε ελέφαντας είμαι, αλλά αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα σε δύο πράγματα που δεν είμαι, προτιμώ να διαλέξω το λιοντάρι.
     - Α, δεν θα συνεννοηθούμε...
     - Προς τι ο μέλλοντας, μήπως μέχρι τώρα συνεννοηθήκαμε;
     - Δεν ξέρω τι να κάνω μαζί σας...
     - Μήπως να με εξυπηρετούσατε;
     - Δεν μπορώ να εξυπηρετώ άγνωστου είδους κόσμο, κύριε. Πρώτα πρέπει να δηλώσετε το είδος σας και μετά θα σας εξυπηρετήσω.
     - Και γιατί δεν κάνουμε το αντίθετο;
     - Ποιο αντίθετο;
     - Μέχρι τώρα μου ζητούσατε αποδείξεις ότι δεν είμαι ελέφαντας...
     - Αποδείξεις που ποτέ δεν προσκομίσατε...
     - Μπορείτε, τότε, να μου προσκομίσετε εσείς τις αποδείξεις ότι είμαι ελέφαντας;
     - Τις ποιες;
     - Τις αποδείξεις που έχετε εσείς και που αποδεικνύουν ότι εγώ είμαι ελέφαντας, έτσι δεν λέτε;
     - Εφόσον θέλετε αποδείξεις, θα τις έχετε...
     - Ανυπομονώ.
     - Λοιπόν, έχουμε και λέμε: πρώτη απόδειξη είναι τα μεγάλα αυτιά σας, δεύτερη οι χαυλιόδοντες - μη με διακόπτετε - και τρίτη ο μεγάλος σας όγκος.
     - Τα ίδια μου λέγατε και πριν αλλά ακόμα δε με έχετε πείσει.
     - Υπάρχει κι άλλη απόδειξη. Δώστε μου το χέρι σας.
     - Ορίστε.
     - Πότε ξεβάψατε τα νύχια σας;
     - Γιατί, πότε τα είχα βάψει;
     - Α, εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι σοβαρό...
     - Που δε βάφω τα νύχια μου;
     - Παραποίηση στοιχείων λέγεται αυτό που κάνατε, κύριε...
     - Που δεν έβαψα τα νύχια μου;
     - Που τα ξεβάψατε.
     - Μα δεν τα είχα βάψει ποτέ μου.
     - Δεν μπορεί.
     - Μα αφού σας το λέω. Γιατί θα έπρεπε να τα βάψω;
     - Μα όλοι οι ελέφαντες βάφουν τα νύχια τους!
     - Αυτοί που δουλεύουν σε τσίρκο. Φαντάζομαι ότι οι λιγότερο φιλάρεσκοι δεν θα τα βάφουν...
     - Νομίζω ότι με κοροϊδεύετε και πάλι. Γι'αυτό και ξεβάψατε τα νύχια σας, για να με μπερδέψετε. Αλλά δεν θα τον πετύχετε τον σκοπό σας...
     - Αυτό το βλέπω... Θα προσκομίσετε καμιά άλλη απόδειξη ή να βάλω Χ στο λιοντάρι; Όσο περνάει η ώρα, τόσο νιώθω τα μαλλιά μου να μακραίνουν και να φουντώνουν...
     - Και τι έχετε να πείτε για την προβοσκίδα σας;
     - Την προβοσκίδα μου;
     - Ναι, την προβοσκίδα σας. Εδώ σας θέλω!
     - Μήπως εννοείτε τη μύτη μου;
     - Την προβοσκίδα σας εννοώ.
     - Η πλάκα έχει και τα όριά της! Το ότι η μύτη μου είναι μεγάλη και μακριά δεν σας δίνει το δικαίωμα να την αποκαλέσετε "προβοσκίδα". Παρακαλώ να αναιρέσετε!
     - Δεν αναιρώ τίποτα!
     - Δεν έχω προβοσκίδα! ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΒΟΣΚΙΔΑ!
     - Α, θα με αναγκάσετε να φωνάξω τον προϊστάμενο.
     - Να φωνάξετε όποιον θέλετε, δε με νοιάζει!
     - Κύριε προϊστάμενε, μπορείτε να έρθετε σας παρακαλώ;
     - Ορίστε, τι συμβαίνει; Έχετε κάποιο πρόβλημα, κύριε; Δεν σας εξυπηρετούν σωστά; Γιατί δεν εξυπηρετείς σωστά τον κύριο Ελέφαντα;
     - Τον ποιον;
     - Εσάς, κύριε.
     - Θέλετε να πείτε ότι και εσείς νομίζετε ότι είμαι ελέφαντας;
     - Δεν το νομίζω, κύριε, είναι φως φανάρι ότι είστε ελέφαντας: μεγάλα αυτιά, μεγαλόσωμος, χαυλιόδοντες, προβοσκίδα... Τα νύχια σας μόνο είναι ξεβαμμένα, αλλά κατά τα άλλα έχετε όλα τα χαρακτηριστικά του ελέφαντα...
     - Δεν ξέρω τι να πω πια...
     - Πρόσφερες φυστικάκι στον κύριο Ελέφαντα;
     - Όχι, κύριε προϊστάμενε...
     - Ζώον! Πόσες φορές θα σου πω ότι πρέπει να περιποιούμαστε τον κόσμο; Μας συγχωρείτε, κύριε, να σας κεράσουμε ένα φυστικάκι;
     - Είμαι αλλεργικός στα φυστίκια, κύριε...
     - Μα τι μου λέτε; Θα είναι σοβαρό πρόβλημα για έναν ελέφαντα να μην μπορεί να φάει φυστίκια. Εγώ έχω δυσανεξία στη λακτόζη, καταλαβαίνω πόσο άσχημα θα αισθάνεστε...
     - Δεν έχετε ιδέα... τώρα αρχίζω να αποκτάω και δυσανεξία στους ανθρώπους.
     - Τέλος πάντων, τι θα πρέπει να γίνει για να τελειώνει αυτή η παρεξήγηση;
     - Να παραδεχτείτε ότι δεν είμαι ελέφαντας.
     - Τώρα, μεταξύ μας, μήπως δεν έχετε δίκιο;
     - Τι εννοείτε;
     - Ελάτε τώρα, δύο άνθρωποι σας λένε ότι είστε ελέφαντας και εσείς το αρνείστε, σας φαίνεται λογικό;
     - ...Ναι.
     - Ακούστε, θα σας μιλήσω εντελώς ελεύθερα, εξωυπηρεσιακά. Εγώ αποδέχομαι πλήρως το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση και το δικαίωμα των ανθρώπων στην αυτοδιαμόρφωση. Όμως, ας είμαστε λογικοί, βρίσκεστε εδώ τόση ώρα και απ'έξω υπάρχει κι άλλος κόσμος που περιμένει να εξυπηρετηθεί. Αν δεν σκέφτεστε εμάς, σκεφτείτε τουλάχιστον εκείνους. Τι πειράζει ένα Χ; Δείξτε μεγαλοψυχία ανάλογη του μεγέθους σας και βάλτε αυτό το ρημάδι το Χ!
     - Μα...
     - Ελάτε, ψυχικό θα κάνετε, και εγώ δε θα σας αφήσω έτσι, θα σας δώσω κουπόνια για δωρεάν μανικιούρ.
     - Μανικιούρ; Λέτε να κάνω μανικιούρ;
     - Και γιατί όχι; Να δείτε τι ωραία που θα σας ταιριάζει...
     - Κόκκινα θα τα βάψω, πάντα μου άρεσε το κόκκινο...
     - Είδατε που έρχεστε στα λόγια μου; Βάλτε τώρα ένα Χ.
     - Ορίστε.
     - Είδατε τι απλό που ήταν; Και τώρα, για να δούμε τι θέλετε... Μα εδώ ζητάτε... Λυπάμαι που θα σας το πω, κύριε, αλλά αυτό που θέλετε δεν θα το βρείτε εδώ.
     - Πώς;
     - Ναι, φοβάμαι πως έχετε κάνει λάθος στη διεύθυνση. Απέναντι πρέπει να πάτε.
     - Απέναντι;
     - Ναι, αλλά ακόμα κι έτσι μάλλον δεν θα μπορέσετε να κάνετε τη δουλειά σας...
     - Γιατί;
     - Επειδή δεν δέχονται ελέφαντες.
     - Πώς; Και τι θα κάνω εγώ τώρα;
     - Μήπως να πηγαίνατε για εκείνο το μανικιούρ;