Δεύτερη ζωή

      Πάντα σου άρεσαν οι ξένες γλώσσες, ποτέ όμως δεν είχες σκεφτεί ότι "Μία ξένη γλώσσα είναι μια δεύτερη ζωή". Μέχρι που είδες αυτή τη φράση γραμμένη σε μια διαφήμιση στον σταθμό του μετρό και πολύ προβληματίστηκες.
     Είναι αλήθεια, τώρα που το σκέφτεσαι, ότι κάθε μία από τις γλώσσες που γνωρίζεις βγάζει στην επιφάνεια έναν άλλο σου εαυτό. Άλλα πράγματα σου άρεσε να γράφεις στα αγγλικά, άλλα στα ισπανικά, άλλα στα πορτογαλικά. Στα αγγλικά προτιμούσες τις αστυνομικές ιστορίες, στα ισπανικά τα γράμματα με ιστορίες καθημερινής τρέλλας, στα πορτογαλικά τα παραμύθια. Στα ιταλικά δεν κατάλαβες ποτέ σου τι σου άρεσε να γράφεις, δεν ήταν και τόσο υψηλό το επίπεδό σου.
     Σου αρέσει όμως τόσο πολύ η ιδέα μιας δεύτερης ζωής, και μιας τρίτης, και μιας τέταρτης... Και δε σου αρέσει ιδιαίτερα που νιώθεις ότι όλες αυτές τις ζωές τις ζεις τελικά παράλληλα, ενώ θα προτιμούσες η διάρκειά τους να αθροίζεται...
     Φαντάσου, λοιπόν, ότι ξυπνάς το πρωί σαν Άγγλος, και τρως ένα αγγλικό πρωινό με μπέικον και αυγά (μπλιαχ! όχι και μπέικον με αυγά στο πρωινό!). Να το συνοδέψουμε με λίγο τσάι; Why not? Και μετά το πρωινό ξεκινάς να πας στη δουλειά, αλλά το λεωφορείο δεν έρχεται ακριβώς στην ώρα του, για να είσαι ειλικρινής, μάλλον έχουν φάει δρομολόγιο και περιμένεις σχεδόν είκοσι λεπτά (απαράδεκτο, oh, my God!), και μήπως τελικά δε ζεις στην Αγγλία; Μήπως, τελικά, ζεις τη ζωή του Πορτογάλου, μπακαλιάρο να φας το μεσημέρι, δεν είναι κακός ο μπακαλιάρος, και έρχεται το λεωφορείο, μα γιατί οι επιβάτες δεν μπαίνουν ένας-ένας πολιτισμένα στο λεωφορείο, παρά ορμάνε επάνω του σαν πρωτόγονοι κυνηγοί γύρω από το θήραμά τους, σου θυμίζουν λίγο Ινδία όλα αυτά, αλλά όχι, ινδικά δεν ξέρεις, δεν μπορεί να είναι Ινδία, και, τέλος πάντων, μπαίνεις στο λεωφορείο και πας στη δουλειά σου και δουλεύεις, δουλεύεις, δουλεύεις, και φτάνει το μεσημέρι, και βέβαια, είναι ώρα για σιέστα, αν είσαι Ισπανός, αλλά προφανώς ούτε Ισπανός είσαι, δεν βλέπεις να κοιμάσαι το μεσημέρι...
     Και αναρωτιέσαι, πού στα κομμάτια πήγαν αυτές οι δεύτερες ζωές, αφού η μία, αυτή η πρώτη που έχεις, δε σε αφήνεις να ζήσεις τις υπόλοιπες; Hellooooooo!!!! φωνάζεις, αλλά η αγγλική σου ζωή παίρνει το τσάι της κάπου στις όχθες του Τάμεση - it's tea time, βλέπεις -, ¡Holaaaaa! λες όσο πιο γλυκά μπορείς, αλλά η ισπανική σου ζωή την έχει αράξει σε ένα tapas bar και έχει βαρύνει από τα τάπας και τη σαγκρία, πού να έρχεται τώρα, Oláááá! καλείς, αλλά η πορτογαλική σου ζωή πίνει πόρτο και έχει πλαντάξει στο κλάμα ακούγοντας φάντο, πού να σε ακούσει εσένα, Ciao! κάνεις και μια απόπειρα με τα ιταλικά, τι στο καλό, ψυχή έχουν και αυτά, αλλά η ιταλική σου ζωή έχει πέσει με τα μούτρα στα τιραμισού και σιγά μην έρθει...
     Και όμως, το διάβασες πεντακάθαρα, μια ξένη γλώσσα είναι μια δεύτερη ζωή, και τώρα τι θα κάνεις που εσύ το πίστεψες, που περιμένεις τη δεύτερη ζωή να φανεί στη γωνία και αντί γι'αυτήν το μόνο που βλέπεις είναι τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα;
     - Γιατί; φωνάζεις στον ουρανό, αλλά απάντηση δεν παίρνεις. Σε καμία γλώσσα.