Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

Μανία καταδίωξης

     Η πόρτα αντήχησε από τα χτυπήματα. Κοίταξε το ρολόι του. Πολύ νωρίς για επισκέψεις. Άνοιξε την πόρτα. Ο άλλος όρμησε μέσα λες και τον κυνηγούσαν.
     - Κλείσε την πόρτα, είπε ξεψυχισμένα.
     Το πρόσωπό του ήταν κάτωχρο, λες και είχε δει φάντασμα.
     - Τι συνέβη; τον ρώτησε.
     - Κάποιος με καταδιώκει, είπε και τινάχτηκε, καθώς ακούστηκε ένας χτύπος στο παράθυρο. Να τος, αυτός είναι, με βρήκε!
     Στάθηκε για λίγο και τον κοίταξε. Ήταν χλωμός, βέβαια, αλλά τον ήξερε χρόνια…
     - Κοφ’την πλάκα, είπε άκεφα.
     Ο άλλος τον κοίταξε σαν χαμένος.
     - Ποια πλάκα; είπε. Εγώ μιλάω σοβαρά και εσύ νομίζεις πως σου κάνω πλάκα; Με καταδιώκει, σου λέω, δεν τον ακούς που χτυπάει το παράθυρο;
     Αργά-αργά, πλησίασε στο παράθυρο. Με μια απότομη κίνηση το άνοιξε και κοίταξε έξω.
     - Είδες; είπε. Δεν είναι κανείς, τα κλαδιά της λεμονιάς χτυπάνε στο παράθυρο από τον αέρα.
     - Μα, αφού τον είδα, γιατί δε με πιστεύεις;
     - Πολλά βιβλία μυστηρίου διαβάζεις τώρα τελευταία και σε έχουν επηρεάσει.
     - Δεν είναι η ιδέα μου, σου λέω!
     Ένιωσε να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Κι άλλες φορές του είχε κάνει πλάκα, αυτή τη φορά, όμως, το παράκανε. Άνοιξε την πόρτα και κοίταξε έξω.
     - Έλα εδώ, είπε επιτακτικά, έλα να μου τον δείξεις!
     Ο άλλος πλησίασε και κοίταξε διστακτικά έξω από την πόρτα. Η ορατότητα ήταν περιορισμένη, υπήρχε πυκνή ομίχλη.
     - Να τος, είπε χαμηλόφωνα.
     - Τον οδοδείκτη μου δείχνεις, καημένε; Δεν πας καλά, μου φαίνεται!
     - Μα γιατί δε με πιστεύεις; Κάποιος προσπαθεί να με σκοτώσει!
     - Και για ποιο λόγο;
     - Πού θες να ξέρω; Μπορεί να είναι τρελλός!
     - Τρελλός είσαι εσύ, αν νομίζεις ότι θα χάψω μια τέτοια ιστορία…
     - Αφού ήδη προσπάθησε να με σκοτώσει!
     - Και πώς προσπάθησε, δηλαδή;
     - Ένα θα σου πω: δεν είναι τυχαίο που εχθές το απόγευμα το αυτοκίνητό μου δεν έπαιρνε μπρος… Κάποιος «φρόντισε» γι’αυτό…
     - Το γεγονός ότι έχεις να πας το αυτοκίνητο για έλεγχο πάνω από πέντε χρόνια δεν έχει καμία σημασία, λες;
     - Κορόιδευε εσύ, εγώ μόνο ξέρω ότι γλίτωσα από του Χάρου τα δόντια!
     - Η δημιουργία ιστοριών από το τίποτα ήταν πάντα ένα από τα ταλέντα σου…
     - Φταίω εγώ που ήρθα σε εσένα για βοήθεια…
     - Θα αρχίσεις την κλάψα;
     - Αν μου δάνειζες, τουλάχιστον, μερικά λεφτά…
     - Για δανεικά ήρθες, βρε άχρηστε;
     - Μη με αποπαίρνεις, δε θέλω πολλά, ίσα-ίσα για να μην χρειαστεί να δώσω το ρόλεξ μου για ενέχυρο, σκέψου και τον τρελλό που με καταδιώκει… Λίγα δώσε μου και, ορίστε, σου αφήνω το ρόλεξ, καλύτερα σε εσένα, παρά σε έναν άγνωστο ενεχυροδανειστή…
     - Δεν έχω λεφτά, το αφεντικό μού χρωστάει πέντε μισθούς και εγώ χρωστάω τρία ενοίκια.
     - Μα, δεν είναι αμαρτία να χάσω το ρόλεξ;
     Τον κεραυνοβόλησε με ένα βλέμμα.
     - Καλά, τότε, ας πηγαίνω, είπε, και το κρίμα στο λαιμό σου, και για εμένα και για το ρόλεξ.
     Τον ξεπροβόδισε μέχρι την πόρτα.
     - Πόσο πυκνή είναι αυτή η ομίχλη, σκέφτηκε, αν δεν έμενα εδώ δε θα ήμουν σε θέση να διακρίνω πού είναι η ανατολή και πού η δύση…
     Έκλεισε την πόρτα πίσω του. Ο αέρας φυσούσε ακόμα. Λίγο πιο πέρα, αργά, αλλά σταθερά, ο οδοδείκτης άρχισε να κινείται…

ΥΓ: Αυτό ήταν το δεύτερο (και βάσει ψήφων και βάσει σειράς αποστολής) από τα δύο κείμενα με τα οποία η Πίπη συμμετείχε αυτή τη φορά στο διαδικτυακό δρώμενο "Παίζοντας με τις λέξεις", ένα διαδικτυακό δρώμενο που διοργανώνει ακούραστα η Μεμαρία στο ιστολόγιό της mytripsonblog. Για άλλη μια φορά ευχαριστώ τη Μεμαρία για την άψογη διοργάνωση και την υπέροχη φιλοξενία, που εμένα προσωπικά με κάνει να θέλω να εγκατασταθώ μόνιμα στο "σπίτι" της. Δώσε θάρρος στο χωριάτη...

22 σχόλια:

  1. Αυτό και αν είναι δηλαδή τώρα έκπληξη....!
    Αξιότιμη κ. Pippi, δηλώνω ενθουσιασμένος με το κρυφο-θρίλερ σας, που αποκαλύπτεται πολύ όμορφα κάνοντας την μεγάλη έκπληξη στο τέλος. Επίσης δηλώνω ανήσυχος γιατί κινδυνεύω, ως "εκφραστής" του αστυνομικού νουάρ, στην δικτυακή γειτονιά, ιδιότητα βέβαια που ουδέποτε μονοπώλησα, να ...χάσω τη δουλειά μου με την εξαίρετη γραφή σας.
    Να λοιπόν πόσες ενδιαφέρουσες κρυφές πτυχές ανακαλύπτει το "Παιχνίδι με τις λέξεις".
    Να που έρχεται μια "Μανία καταδίωξης", την οποία διακωμωδούμε ελαφρά τη καρδιά, να αποκαλυφθεί όχι και τόσο μανία αλλά απειλή.
    Χαίρομαι Pippi μου που συνάντησα μια "συνοδοιπόρο" στο είδος και μάλιστα με όμορφη γραφή και ανατρεπτική σκέψη.
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, Γιάννη μου, και νομίζω ότι είναι περισσότερο "Πίπη" από ό,τι το άλλο κείμενο. Όσο για τη δουλειά σου, έπρεπε να το περιμένεις ότι θα τρίξει η καρέκλα σου κάποια στιγμή, η Πίπη δεν αστειεύεται.
      Αν είχες διαβάσει λίγο τα Ξεblogαρίσματα, ίσως θα ήταν αρκετά αναμενόμενο για εσένα αυτό το στυλ από πλευράς μου.
      Από την άλλη, μου αρέσει να εκπλήσσω τους άλλους (με την καλή την έννοια, πάντα).
      Να έχεις έναν όμορφο μήνα

      Διαγραφή
  2. Πραγματικά αυτό είναι πιο ''Πίπη'' από το πρώτο. Αλλά είσαι εκπληξη όντως. Στην αρχή όλο αγωνία το κείμενό σου και μετά να η Πίπη....Συγχαρητήρια και για τις δυο συμμετοχές σου. Πάντα δημιουργική
    Καλό γλυκό σου μήνα Πίπη μου Αντε και στο Συμπόσιο τώρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε και αυτή η συμμετοχή μου, Άννα, εγώ την διασκέδασα περισσότερο όταν την έγραφα.
      Για το Συμπόσιο ίσως δεν είμαι έτοιμη ακόμα, οπότε θα αρκεστώ στις συμμετοχές των υπολοίπων.
      Φιλάκια και να έχεις έναν όμορφο μήνα και εσύ

      Διαγραφή
  3. Όντως τρίζει η καρέκλα του Γιάννη! 😊😊
    Το... πίππικο στυλ μου αρέσει σε όλα τα είδη!
    (Εγώ στέλνω δυο συμμετοχές και καμιά φορά γράφω κι άλλη στο blog μου εκτός ψηφοφορίας. 😨)
    Καλό μήνα! 🍁😙

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χμμμ!!!!!! Μου βάζεις ιδέες τώρα...
      Χαίρομαι που σου άρεσε και αυτή μου η συμμετοχή.
      Καλό μήνα και σε εσένα, αγαπητή μου

      Διαγραφή
  4. Πίπη μου εκείνος ο οδοδείκτης που άρχισε να κινείται με έκανε να ανατριχιάσω. Κάτι τέτοια κείμενα μου αρέσουν πολύ. Μπράβο σου, αξιόλογη συμμετοχή.
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, Ελένη μου, για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που πέτυχα το στυλ των κειμένων που σου αρέσουν.
      Καλό μήνα και σε εσένα

      Διαγραφή
  5. Κι εγώ ήμουν σίγουρη ότι ήταν του Γιάννη αυτή η ιστορία .
    Πολύ ωραίες και οι δύο σου συμμετοχές .
    Έγιναν αιτία να διαβάσω κι αλλες αναρτήσεις σου.
    Με την ευκαιρία να σας ζήσει η ανηψουλα, υπέροχος ο τρόπος παρουσίασης της.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσαν και οι δυο συμμετοχές μου, Ρένα μου, και επίσης χαίρομαι που έγιναν αφορμή για να διαβάσεις και άλλες αναρτήσεις μου.
      Ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές σου για την ανηψούλα μου, ελπίζω όταν μεγαλώσει να διαβάσει την ανάρτηση και να της αρέσει και εκείνης ο τρόπος παρουσίασής της.
      Φιλάκια πολλά και σε ευχαριστώ και πάλι

      Διαγραφή
  6. Λατρεύω την στιγμή των αποκαλύψεων στο παιχνιδι των λέξεων Πιπη μου.. είναι γεματη εκπλήξεις για το ποιος κρυβεται πίσω απο καθε κειμενο .. και αυτην την φορα οι εκπληξεις ηταν ιδαίτερες!.. ανατρεπτικες θα ελεγα..!!
    Διαβάζοντας τις συμμετοχες σου στον δικό τους χώρο..εχουν αλλη διάσταση..συγχαρητηρια και για τις δύο!!
    Καλή συνέχεια σε ότι κανεις Πίπη να περνας όμορφα.. καλο μηνα φιλακιααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο, Ρούλα μου, οι συμμετοχές στο δικό τους χώρο αναδεικνύονται καλύτερα, επειδή δεν υπάρχουν άλλες συμμετοχές να τις επισκιάσουν, χι, χι!
      Χαίρομαι που σου άρεσαν και οι δυο μου συμμετοχές, και εμένα μου άρεσε η δική σου συμμετοχή, ήταν καλογραμμένη.
      Φιλάκια πολλά και καλό μήνα και σε εσένα

      Διαγραφή
  7. Είσαι απίστευτη. Κινείσαι με μαεστρία σε όλα τα είδη γραφής, αφήνοντας πίσω τη σκόνη σου.
    Συγχαρητήρια πολλά Πίπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα καλά σου λόγια έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα, Μαρία μου, επειδή εκτιμώ πολύ την γραφή σου. Δεν ξέρω κατά πόσο κινούμαι με μαεστρία σε όλα τα είδη γραφής, αυτό που ξέρω είναι ότι μου αρέσει να παίζω, ανάλογα με την έμπνευσή μου, και όταν υπάρχει έμπνευση, υπάρχει μαγεία, δε συμφωνείς;
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια, νομίζω ότι έχω ανέβει στην εκτίμησή μου, χα, χα

      Διαγραφή
  8. Γελάω ακόμα με την τελευταία σου φράση, αλλά σοβαρεύομαι πάραυτα για να σου πω ότι μια Πίπη είναι πάντα καλοδεχούμενη!
    Μi casa su casa που λένε και στο χωριό μου!
    Συγχαρητήρια για την υπέροχη συμμετοχή σου...αυτός ο οδοδείκτης που άρχισε στο τέλος να κινείται με κάνει κάθε φορά να ανατριχιάζω και ενδόμυχα να παρακαλάω για το παρακάτω!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεμαρία μου, μη μου δίνεις και πολύ θάρρος, θα κάνω κατάληψη σου λέω...
      Ώστε σε κάνει να ανατριχιάζεις ο οδοδείκτης; Και να φανταστεί κανείς ότι όταν το έγραψα φοβήθηκα μήπως δεν ήταν αρκετά τρομαχτικό!
      Ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία και την υπέροχη παρουσίαση όλων των κειμένων, και...
      περιμένω το επόμενοοοοοοοοοο

      Διαγραφή
  9. Παρακαλώ πολύ, να πείτε στην Πίπη πως η Λυσίππη πολύ το ήθελε να υπάρχει συνέχεια της ιστορίας. Απογοητεύτηκε τα μάλα! Να το κοιτάξει, καθώς ενθουσιαστήκαμε και μας την έφερε μπαμπέσικα που δεν μας λέει τη συνέχεια. Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας πούμε ότι γι'αυτό δεν φταίει η Πίπη, αλλά το όριο των πεντακοσίων λέξεων. Σίγουρα δεν ήταν ο σκοπός να απογοητευτεί η Λυσίππη, αλλά να δημιουργηθεί προσδοκία.
      Μετά λύπης, μου, βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι η Πίπη δεν γνωρίζει τη συνέχεια. Τι το περάσαμε; Αστυνόμο Θεοχάρη;
      Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, καλό μου Λυσιππάκι

      Διαγραφή
    2. Αχ, έριξα ένα γέλιο με το κλείσιμό σου. Είσαι τρομερή!

      Καλημερίτσες, Πίπη μου! <3

      Διαγραφή
  10. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, Μαρία Έλενα!
      Να έχεις ένα όμορφο βράδυ και μια υπέροχη εβδομάδα

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question