Πετάει το καράβι;

     Λοιπόν, σήμερα θα μιλήσουμε για κάτι ιπτάμενο. Και, εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε σπουργίτι, περιστέρι ή αετό. Ούτε για πεταλούδα θα μιλήσουμε, σε περίπτωση που πήγε το μυαλό σας σε πεταλούδα.

     Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το ιπτάμενο κρεβάτι της Πίπης, αλλά ούτε αυτό είναι το θέμα μας. Για να μη σας παιδεύω άλλο, θα σας το πω: το θέμα μας είναι ένα ιπτάμενο καράβι. Και προτού αρχίσετε να μουρμουρίζετε ότι λέω ανακρίβειες, θα σας θυμίσω ότι ιπτάμενα καράβια υπάρχουν.

     Επειδή εδώ όλες οι ιστορίες είναι αληθινές, και αμφισβητήσεις δε σηκώνω, και για να δείτε πόσο μεγάλη σημασία δίνω στην ακρίβεια των γεγονότων, θα σας πω ξεκάθαρα ότι την άποψή μου περί ύπαρξης ιπτάμενων καραβιών δεν τη βασίζω ούτε στο ελάχιστο στο ιπτάμενο καράβι του βαρώνου Μυγχάουζεν, που ως γνωστόν ήταν μέγας παραμυθάς. Ούτε, φυσικά, αναφέρομαι στα αερόπλοια, που ήταν ουσιαστικά ιπτάμενα μπαλόνια. Όχι, εγώ αναφέρομαι σε καράβια με πανιά, με πλώρη, πρύμνη και τα συναφή.

     Ως ατράνταχτο επιχείρημα θα χρησιμοποιήσω τα όσα δηλώνει στην "Αληθινή Ιστορία" του ο Λουκιανός, ο οποίος από την αρχαιότητα ήδη ταξίδεψε με πλοίο στη Σελήνη, και δεν πιστεύω να αμφιβάλλετε γι'αυτό, καθώς οι αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν τα πάντα. Και, μεταξύ μας, αν το Απόλλων 11 είχε προσεληνωθεί στο σωστό σημείο, είναι σίγουρο πως η φωτογραφία που θα φιγουράριζε παντού δε θα ήταν αυτή του αποτυπώματος του παπουτσιού του Νηλ Άρμστρονγκ, αλλά η φωτογραφία του χαμένου σανδαλιού του Λουκιανού, που το έχασε κυνηγώντας μία τροφαντή ιθαγενή...

     Ας επανέλθουμε, όμως, στο ιπτάμενο καράβι της ιστορίας μας. Θα πρέπει, λοιπόν, να ξέρετε, ότι το καράβι αυτό δεν ήταν εξαρχής ιπτάμενο, είναι σίγουρο όμως ότι ήθελε πολύ να πετάξει.

     - Γιατί να περιορίζομαι στη θάλασσα, έλεγε, όταν θα μπορούσα να πετάω στον αέρα, σαν τα πουλιά;

     Και τα πουλιά γελούσαν και το κορόιδευαν.

     - Αν εσύ πετάξεις, του έλεγαν τα περιστέρια, τότε εμείς θα κολυμπήσουμε σαν πάπιες!

     - Θα πετάξω, θα το δείτε! έλεγε το καράβι με πείσμα.

     Και είναι αλήθεια ότι το πίστευε αυτό που έλεγε. Αλήθεια, επίσης, είναι ότι είχε ακούσει για συνομωσίες του σύμπαντος, όταν θέλεις κάτι πολύ...

     Πώς θα γινόταν, όμως, να πετάξει; Το καράβι είχε εναποθέσει τις περισσότερες ελπίδες του στον αέρα, και όταν φυσούσε πολύ και είχε τρικυμία, ήλπιζε να το βγάλουν βόλτα για να καταφέρει να πετάξει. Τότε ήταν, όμως, που το κρατούσαν δεμένο, και το όνειρό του παρέμενε όνειρο.

     - Γιατί να μην μπορώ κι εγώ να πετάξω; έλεγε το καημένο το καράβι. Ας πετούσα, έστω για μια φορά!

     Και αυτό το έλεγε χωρίς να το πολυπιστεύει, αφού αν κατάφερνε να πετάξει, ούτε που θα ξανακατέβαινε στη γη...

     Όμως οι μέρες, οι μήνες περνούσαν, και καμία ευκαιρία δεν του δινόταν του καημένου του καραβιού να πετάξει.

     Ώσπου μια μέρα, μια ωραία μέρα, χωρίς αέρα και με τη θάλασσα λάδι, το καράβι βρέθηκε να βολτάρει, χωρίς ιδιαίτερη όρεξη, απορροφημένο από τις σκέψεις του. Τι όμορφος που ήταν ο ουρανός, με τα σύννεφά του, που ταξίδευαν αργά-αργά, πόσο βαρετή του φαινόταν η θάλασσα... αλλά τι ήταν αυτό που έβλεπε;

     Κι όμως, μπροστά στα μάτια του η θάλασσα είχε μεταμορφωθεί σε ουρανό! Το καράβι το έβλεπε τώρα καθαρά, δεν έπλεε πια στη θάλασσα, έπλεε ανάμεσα στα σύννεφα, πετούσε! Τι θαύμα ήταν αυτό! Τι ευτυχία το πλημμύρισε το ιπτάμενο καράβι!

     - Για δείτε με τώρα, φώναζε στα πουλιά, πετάω! Πετάω! Πετάω ανάμεσα στα σύννεφα, τίποτα δεν έχω να ζηλέψω από εσάς, είμαι κι εγώ στον ουρανό και πετάω ανάμεσα στα σύννεφα, πάνω από τα δέντρα! Επιτέλους, η ευχή μου έγινε πραγματικότητα!

     Και τα πουλιά δεν είχαν τι να του απαντήσουν, αφού το καράβι είχε δίκιο. Και άρχισαν και εκείνα να σκέφτονται μήπως θα ήθελαν κάτι διαφορετικό στη ζωή τους. Και άρχισαν να αναρωτιούνται πώς τα κατάφερε το καράβι και πραγματοποίησε το όνειρό του, για να κάνουν κι εκείνα το ίδιο. Αλλά το καράβι δεν είχε χρόνο για εξηγήσεις. Αυτό που είχε σημασία, εξάλλου, ήταν το θαύμα που είχε συμβεί. Και το καράβι συνέχισε να πετάει στον ουρανό, ευτυχισμένο. Και όταν το είδα εγώ, ακόμη πετούσε.

     Τώρα, βέβαια, υπάρχουν αυτοί που θα αμφισβητήσουν την εγκυρότητα της ιστορίας. Αλλά, μη βιάζεστε να κρίνετε, άπιστοι Θωμάδες, και έχουσιν γνώσιν οι φύλακες. Θα μιλούσα εγώ χωρίς ντοκουμέντα; Το φαντάστηκα ότι δε θα με πιστεύατε, γι'αυτό και το έβγαλα φωτογραφία.

     Λοιπόν, τι έχετε να πείτε τώρα; Πετάει το καράβι;

Σημ: Οι φωτογραφίες είναι δικές μου