Επαγγελματική διαστροφή

     Μία κραυγή. Αυτό ήταν. Μία κραυγή που συντάραξε όλη την πολυκατοικία. Ξύπνησε το μωρό στον τέταρτο, που μόλις είχε καταφέρει η μητέρα του να το κοιμίσει, τρόμαξε τον παππού στον τρίτο, που μόλις είχε βάλει μπαταρία στο ακουστικό του, και έκανε την κουτσομπόλα του πέμπτου να βγει στο μπαλκόνι της και έντρομη να κοιτάζει δεξιά και αριστερά.

     Ο υπαστυνόμος Θεοχάρης μπήκε στην κουζίνα φορώντας την φρεσκοσιδερωμένη στολή του. Σήμερα θα ανακοινώνονταν οι προαγωγές. Πήρε το πιο σοβαρό, επαγγελματικό του ύφος και έριξε μια ματιά τριγύρω.

     - Πού βρίσκεται το πτώμα; ρώτησε τη νεαρή που ήταν καθισμένη στο τραπέζι και, προφανώς, ήταν η μόνη μάρτυρας. 

     Η κοπέλα - που έτρεμε - δε μίλησε, αλλά κοίταξε προς το παράθυρο. Ο υπαστυνόμος πλησίασε, άνοιξε το παράθυρο και κοίταξε. Όπως το φανταζόταν.

     - Χρειάζομαι έναν φακό, είπε.

     Η κοπέλα σηκώθηκε, πήγε σε ένα συρτάρι, το άνοιξε και έβγαλε έναν φακό. Ο υπαστυνόμος πήρε το φακό και με τη βοήθειά του ξανακοίταξε μέσα από το παράθυρο. Δε φαίνονταν ίχνη πάλης.

     - Θα πρέπει να βγω στο φωταγωγό, είπε ο υπαστυνόμος και μετά λύπης σκέφτηκε ότι θα τσαλακωνόταν η στολή του.

     Η κοπέλα δεν είπε τίποτα, μόνο τον βοήθησε να βγάλει το σακάκι του και στη συνέχεια του κράτησε ανοιχτό το παράθυρο, για να βγει στο φωταγωγό. Ο υπαστυνόμος πήδηξε στο πάτωμα και κοίταξε προς τα επάνω. Πόσα μέτρα να ήταν; Κοίταξε το θύμα.

     - Αυτοκτονία; σκέφτηκε. Πώς αλλιώς πηδάει κάποιος, από την ταράτσα ενδεχομένως, στην άβυσσο ενός φωταγωγού;

     Πλησίασε το πτώμα. Η ύπτια στάση του δεν είχε κάτι το περίεργο. Πρέπει να ήταν αρκετή ώρα πεθαμένο. Η ακαμψία είχε επεκταθεί ήδη στα πόδια του. Η καθόλου αφύσικη στάση του σώματός του, όμως, έλεγε στον υπαστυνόμο ότι ο θάνατος δεν είχε επέλθει κατά την πτώση. Θα πρέπει το θύμα να ήταν ακόμα ζωντανό, όταν βρέθηκε στον πάτο του φωταγωγού. Ίσως να ήταν στα τελευταία του, και απλώς να είχε αφήσει την τελευταία του πνοή εκεί.

     Ο υπαστυνόμος κοίταξε το πρόσωπο του θύματος. Ό,τι δεν υπήρχε στο σώμα, βρισκόταν ξεκάθαρα στο πρόσωπό του. Δεν ήταν το πρόσωπου κάποιου που είχε πεθάνει στον ύπνο του, ήταν το πρόσωπο κάποιου που είχε δώσει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.

     - Δολοφονία; σκέφτηκε ο υπαστυνόμος.

     Το χρώμα του θύματος  ήταν λίγο περίεργο.

     - Πιθανώς δηλητηρίαση, έκανε μια δεύτερη σκέψη ο υπαστυνόμος, αλλά αυτό θα το πει σίγουρα ένας ιατροδικαστής.

     Μια φωνή τον έβγαλε από τις σκέψεις του.

     - Κύριε Θεοχάρη, τι κάνετε στο φωταγωγό; Έγινε τίποτα;

     Ο υπαστυνόμος σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε. Ένα γυναικείο κεφάλι πρόβαλλε από το παράθυρο του πέμπτου.

     - Τίποτα, κυρία Βίρνα, μία απλή αυτοψία.

     - Άκουσα μία κραυγή και τρόμαξα, συνέχισε η κουτσομπόλα του πέμπτου.

     - Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κόρη μου ήταν.

     - Έπαθε τίποτα;

     - Όχι, όχι, τίποτα. Μια κατσαρίδα είναι στο φωταγωγό, αλλά είναι ψόφια, μην ανησυχείτε…

     - Α, μια κατσαρίδα… Ε, εντάξει, για κατσαρίδες δεν ανησυχώ, οι αποπάνω του έκτου κάνουν τόσο συχνά απολύμανση, που δεν υπάρχει κίνδυνος, να, και εχθές απολύμανση έκαναν…

     - Αχά, σκέφτηκε ο υπαστυνόμος, ώστε από τον έκτο έπεσε το θύμα στο φωταγωγό!

     ΥΓ: Αυτή ήταν η πρώτη συμμετοχή της Πίπης στο διαδικτυακό δρώμενο "Παίζοντας με τις λέξεις", που διοργανώνει ακούραστα η Μεμαρία στο ιστολόγιό της mytripsonblog. Ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία και η Πίπη ελπίζει να μπορέσει να την επαναλάβει.