Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018

Βασιλική διαπραγμάτευση



      Η Σταχτοπούτα κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και χαμογέλασε. Οι λεπτές ρυτίδες γύρω από τα μάτια της τονίστηκαν. 
     - Μια χαρά είμαι, σκέφτηκε.
Έφτιαξε λίγο μία μπούκλα, που έπεφτε ατημέλητα και χάιδευε το γυμνό της λαιμό και απομακρύνθηκε για να δει τον εαυτό της ολόκληρο. Το φόρεμά της ήταν λίγο πιο τεντωμένο από ό,τι θα το ήθελε στη μέση, αλλά δε φαινόταν άσχημο. Εξάλλου, θα φορούσε και ετόλ. Έβαλε δύο τσιροτάκια στα μικρά δάχτυλα των ποδιών της, για να τα ανακουφίσει από τους κάλους, και φόρεσε τα καινούργια της γοβάκια. Ξανακοιτάχτηκε στον καθρέφτη.
     - Τα κοσμήματά μου ξέχασα, είπε.
Άνοιξε τη μπιζουτιέρα της και έβγαλε τα αγαπημένα της διαμαντένια σκουλαρίκια, καθώς και το μαργαριταρένιο της κολιέ.
     - Τώρα μάλιστα, είπε και χαμογέλασε ξανά.
Με προσοχή κάθησε στην πολυθρόνα που βρισκόταν κοντά στο τζάκι. Πήρε από δίπλα της ένα περιοδικό μόδας και άρχισε να το ξεφυλλίζει. Το ρολόι του τοίχου σήμανε εφτά. Η Σταχτοπούτα έπιασε μία κάρτα σε χρώμα ιβουάρ, την άνοιξε και τη διάβασε.
     - Πολύ αργεί ο βασιλιάς, μονολόγησε.
Απ’έξω ακούστηκαν καλπασμοί και ήχοι από ρόδες. Ύστερα, ακούστηκαν μερικά χλιμιντρίσματα και οι ρόδες σταμάτησαν.
     Η Σταχτοπούτα πετάχτηκε από την πολυθρόνα, έστρωσε το φόρεμά της και πήρε μια αρχοντική πόζα. Ακούστηκε ήχος κλειδιού και η βαριά πόρτα της εισόδου έτριξε καθώς άνοιγε σιγά-σιγά.
     - Καλώς ήρθες, είπε η Σταχτοπούτα.
     Ο βασιλιάς κοντοστάθηκε.
     - Για πού ετοιμάστηκες; τη ρώτησε.
     - Μα, για το ρεβεγιόν, φυσικά.
     - Ποιο ρεβεγιόν;
     - Έλα τώρα, μην κάνεις πως δε θυμάσαι!
     - Αλήθεια, δε θυμάμαι.
     Η Σταχτοπούτα του έδωσε την κάρτα. Εκείνος τη διάβασε βιαστικά.
     - Απόψε είναι; ρώτησε.
     - Απόψε.
     - Να πάρει! είπε ο βασιλιάς. Απόψε έλεγα να αράξω, να κάνω κανένα ποδόλουτρο και να μου κάνεις και εσύ ένα από εκείνα τα μασαζάκια που ξέρεις, να κοιμηθώ σαν πουλάκι και να ξυπνήσω αύριο το μεσημέρι.
     - Και δε θα πάμε στο ρεβεγιόν;
     - Ε, δε χάθηκε κι ο κόσμος αν δεν πάμε…
     - Και εγώ που το περίμενα πώς και πώς… Μέχρι κομμωτήριο πήγα για να φτιάξω το μαλλί…
     - Πάλι έξοδα, βρε γυναίκα; Τι θα κάνω με σένα; Δεν μπορούσαν να σε χτενίσουν εδώ, στο παλάτι;
     - Χρειαζόμουν και βαφή, είχαν αρχίσει να φαίνονται τα γκρίζα.
     - Και βαφή μπορούσαν να σου κάνουν.
     - Την άλλη φορά μπέρδεψαν το χρώμα και βγήκε μωβ, το θυμάσαι;
     - Ε, έτυχε!
     - Κι αν τύχαινε και πάλι; Εγώ δεν πάω στο ρεβεγιόν με μωβ μαλλιά!
     - Στα λόγια μου έρχεσαι!
     - Δηλαδή, τώρα, σοβαρά δε θα πάμε;
     - Αφού είμαι πτώμα, βρε γυναίκα, δεν καταλαβαίνεις;
     - Όλο τον χρόνο κλεισμένη στο παλάτι, μία φορά μου έτυχε κι εμένα μια ευκαιρία να βγω έξω, να διασκεδάσω, και εσύ μου το αρνείσαι!
     - Έτσι όπως το λες, είναι σαν να σε έχω φυλακισμένη…
     - Και δε με έχεις; Αφού δε με βγάζεις έξω! Η Χιονάτη βγαίνει με τον άντρα της κάθε βδομάδα, μερικές φορές και μεσοβδόμαδα, η Ωραία Κοιμωμένη με τον άντρα της δεν έχουν αφήσει θέατρο για θέατρο, αν πεις, δε, για την Ραπουνζέλ, όλο ταξίδια πάει με τον άντρα της.
     - Ξέρεις πόσο κοστίζει ένα ταξίδι;
     - Δε σου ζήτησα να με πας ταξίδι! Αν το ήξερα ότι ήσουν τόσο τσιγκούνης, δε θα σε είχα παντρευτεί. Καλύτερα να είχα μείνει στο πατρικό μου, να σκούπιζα και να σφουγγάριζα όλη μέρα, που στραβώθηκα και σε πήρα, και από τότε δεν έχω δει άσπρη μέρα, όλα τα μετράς, όλα τα υπολογίζεις, πόσο θα φάω, πόσο θα πιω, αν πήρα καινούργιο φόρεμα…
     - Πήρες καινούργιο φόρεμα;
     - …πόσο κάνει, αν πάρω καινούργια παπούτσια…
     - Πήρες καινούργια παπούτσια;
     - …τι είχαν τα παλιά…
     - Τι είχαν τα παλιά;
     - …αν πήγα κομμωτήριο, γιατί πήγα κομμωτήριο. Τι σου ζητάω, βρε σπαγγοραμμένε, να με βγάλεις μια μέρα κι εμένα έξω, να δω λίγο κόσμο, να χορέψω…
     - Θα χορέψεις κιόλας; Γι’αυτό όλο παίρνεις καινούργια παπούτσια!
     - Ε, δεν υποφέρεσαι!
     - Για στάσου, βρε γυναίκα! Για ποιον δουλεύω εγώ, δηλαδή, για εμένα; Ξέρεις τι δύσκολο είναι να κυβερνάς; Όλα από εμένα περνάνε. Όλη μέρα διευθετώ προβλήματα, δεν υπάρχει μέρα που να μη γίνει το κεφάλι μου καζάνι. Αλλά με βλέπεις να παραπονιέμαι;
     - Και εγώ έχω προβλήματα, ή νομίζεις ότι είναι εύκολο να έχεις ένα ολόκληρο παλάτι συγυρισμένο;
     - Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν παραπονιέμαι, επειδή όλα αυτά είναι απαραίτητα. Πώς θα τα βγάλουμε πέρα; Ή, μήπως, θέλεις να σου θυμίσω ότι δεν πήρα προίκα;
     - Σα δεν ντρέπεσαι! Το ήξερες πολύ καλά ότι ήμουν μια κοπέλα ορφανή, όταν με παντρεύτηκες.
     - Κι η Χιονάτη ορφανή ήταν, αλλά μια χαρά πύργο πήρε ο άντρας της…
     - Αφού τη δικιά μου την προίκα τη μοιράστηκαν οι δυο αδερφές μου, πώς αλλιώς  θα μπορούσαν να παντρευτούν με τα χάλια που είχαν;
     - Το γεγονός παραμένει ότι σε πήρα μόνο με τα ρούχα που φορούσες.
     - Αυτό δε σε πείραζε τότε…
     - Τότε ήμουν πρίγκηπας και με συντηρούσε ο πατέρας μου. Τώρα έγινα βασιλιάς και πρέπει να μας συντηρώ εγώ!
     - Τι να πω; Θα έπρεπε, τελικά, να είχα παντρευτεί το γιο του καρβουνιάρη…
     - Ποιος είναι ο γιος του καρβουνιάρη;
     - Εκείνος ήταν καλός, ήταν λεβέντης, ήταν κιμπάρης…
     - Αυτά δε μου τα’χες πει…
     - Δεν υπήρχε λόγος… Εξάλλου, αυτός τώρα παντρεύτηκε την κόρη του φούρναρη και καλοπερνάνε και οι δύο. Αλίμονο από κάτι άλλους που ξέρω…
     - Μου είχες πει ότι ήμουν η πρώτη σου αγάπη.
     - …αλλά, βέβαια, μου είχαν ξεσηκώσει τα μυαλά τα παραμύθια με τους πρίγκηπες, δεν μου έκανε ο φτωχός ο γιος του καρβουνιάρη… Καλά να πάθω!
     - Δεν το πιστεύω, σκέφτεσαι ακόμα τον γιο του καρβουνιάρη;
     - Εμ, να μην τον σκέφτομαι, με αυτά που μου κάνεις;
     - Ε, δεν είναι να απορεί κανείς, κι εσύ στις στάχτες μεγάλωσες…
     - Για πόσο ακόμα θα μου το χτυπάς αυτό;
     - Εσύ μου το θυμίζεις, άκου να σκέφτεται ακόμα το γιο του καβουρνιάρη! Βρε, εγώ είμαι βασιλιάς, έχω παλάτι, έχω άμαξα, άλογα, υπηρέτες, αυτός τι έχει;
     - Και που τα έχεις όλα αυτά, τι έγινε; Σε ένα ρεβεγιόν σου ζήτησα να με πας, να διασκεδάσω και εγώ μια φορά, και κάνεις λες και σου ζήτησα να πας να σκοτώσεις κανέναν δράκο!
     - Μα, είμαστε τώρα για έξοδα; Ξέρεις πόσο σανό τρώνε τα άλογα;
     - Χριστούγεννα είναι, επιτέλους, δεν αξίζουμε να κάνουμε κι εμείς κάτι διαφορετικό; Ο γιος του καρβουνιάρη με την κόρη του φούρναρη σίγουρα θα διασκεδάσουν απόψε…
     - Και εγώ θα διασκεδάσω, αν κάνω το ποδόλουτρό μου και μου κάνεις και εκείνο το μασαζάκι που λέγαμε… Και σταμάτα να μου λες για το γιο του καρβουνιάρη!
     - Λοιπόν, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ετοιμάσου και άντε να πάμε, μην αργήσουμε και μας σχολιάζουν…
     - Μωρέ, και είχα μια σκασίλα!…
     - Λοιπόν, αν δεν με πας στο ρεβεγιόν, θα αναγκαστώ να διοργανώσω ρεβεγιόν εδώ, στο παλάτι, να μην έχουνε να λένε... Και φαντάζεσαι πόσο κοστίζει ένα ρεβεγιόν…
     - Ε, εντάξει, ας κάνουμε ένα πέρασμα, να μη λένε κιόλας πως δεν τους καταδεχόμαστε…
     - Η καλή σου η φορεσιά είναι επάνω στο κρεβάτι. Πρόσεξε να μην την τσαλακώσεις… Και να βάλεις το καλό σου το στέμμα, το γυάλισα σήμερα το πρωί. Και σου έβαψα και τις καλές σου τις μπότες, σαν καινούργιες έγιναν. Άντε, βιάσου! Η πρόσκληση λέει στις οχτώ και είναι ήδη εφτάμιση!


14 σχόλια:

  1. Καλημέρα, βασιλιά μου,

    Γιος του καρβουνιάρη εδώ.Γράφω για να αποκαταστήσω μιαν αλήθεια, μάλλον όλη την αλήθεια. Γιατί η βασίλισσα (άκου, βασίλισσα, η Ελενίτσα!) φαίνεται πως έχει ξεχάσει πως παρόλο που εγώ λεβέντης και κιμπάρης και ομορφόπαιδο, με άφησε μεν για τα πλούτη και μόνο, αλλά την άφησα κι εγώ ευχαρίστως. Αυτά δε στα λέει. Είχε τον τρόπο της η Ελενίτσα. Καταφερτζού. Και τα κομμωτήριά της και τα παπουτσάκια της και τα ρουχαλάκια της, ακόμα και τις δουλειές του σπιτιού ήξερε να τις καταφέρνει κερδίζοντας..Θηλυκό, βασιλιά μου, στερεοτυπικό θηλυκό. Εγώ για να σε προστατέψω στα γράφω.Για την αξιοπρέπειά σου, βασιλιά μου. Και να ρωτήσω και επί τη ευκαιρία αν υπάρχει καμιά θέση συμβούλου, καθώς αυτά τα παίζω στα δάχτυλα.
    Τι νομίζεις; Παθός κι εγώ. Πρόσεξε μην σου κάνει τα ίδια.
    Και είναι κι άλλα που δε λέγονται από ένα γράμμα.Σε περιμένω να έρθεις, με το καλό, στο ρεβεγιόν, να στα πω. Σαν άντρας με άντρα. Σα σύμβουλος με βασιλιά.

    Καλό ρεβεγιόν και σε σένα, Πίππη! (Μια χαρά είναι τα μαλλιά σου, ε;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετικό το γράμμα σου, Διονύση, μόνο να ξέρεις ότι ο βασιλιάς και η Σταχτοπούτα θα πάνε σε άλλο ρεβεγιόν, οπότε δεν θα μπορέσετε να τα πείτε δια ζώσης με το βασιλιά. Όμως, σίγουρα θα τον ενδιαφέρει η πρότασή σου. Καλό θα ήταν, βέβαια, στο γράμμα να παραλείψεις τα της γνωριμίας σας με την Ελενίτσα, άνθρωπος είναι και ο βασιλιάς και ζηλεύει.
      Χρόνια πολλά και σε εσένα, με υγεία και ό,τι άλλο αγαπάς να σε περιβάλλει

      Διαγραφή
  2. Απαράδεκτος ο Βασιλιάς ! Μπλιαχ ! πως κατάντησε έτσι μωρέ κοτζάμ Πριγκηπόπουλο ! με τις άμαξες, τη χλιδή, την ευγένεια, τον ρομαντισμό ! εμμμμ με την αβάντα του Μπαμπάκα έτσι ;
    Εμ καλά του τα σούρνει η Σταχτοπούτα ! δίκιο έχει.

    Pippi μου. Καλά και όμορφα Χριστούγεννα καλή μου φίλη. Με όσα όμορφα όνειρα και χαμόγελα επιθυμείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε ο πρώτος είναι, Γιάννη μου, ούτε ο τελευταίος, αλλά μια χαρά του ξηγήθηκε η Σταχτοπούτα.
      Καλά Χριστούγεννα και σε εσένα, με υγεία και αγάπη

      Διαγραφή
  3. 😂😂😂😂🤣🤣🤣🤣🤣
    Να είσαι καλά Πίπη μου, πολυ γέλασα .
    Άκου σπάγκος ο πρίγκιπας!.
    Κι εγώ λέω το παραμύθι στις εγγονές μου κάθε μέρα.
    Για να τις ανοίξω τα μάτια με αυτά που έβγαλες στο φανερό.
    Καλά Χριστούγεννα και του χρόνου με υγεία .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι καλή γιαγιά, Ρένα μου, και δε θέλεις να έχουν οι εγγονές σου αυταπάτες.
      Χαίρομαι που γέλασες με τις "αποκαλύψεις" μου.
      Να περάσεις υπέροχα Χριστούγεννα και να έχεις όλα τα καλά, εύχομαι

      Διαγραφή
  4. Αυτό πάλι; Που κατόρθωσες στο παραμύθι να δείξεις΄οτι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;;;;;;;;;;;;Τι να πω; Και πάει και ο ρομαντισμός και εκείνη η νεράιδα η νονά της Σταχτομπούτας πού είναι να σηκώσει το ραβδάκι της να τον κάνει βάτραχο να πάμε σε άλλο παραμύθι;Πάντως η Σταχτομπούτα μας τον κατάφερε...είδες το πάνω χέρι το χει!!!
    Μπράβο Πίπη μας με τα όμορφά σου παραμύθια και να ευχηθώ να τα δούμε σε βιβλίο το 2019 ναι;
    Καλά Χριστούγεννα να περάσεις όπως ακριβώς τα θέλεις
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, Άννα μου, και ανταποδίδω. Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου. Λόγω των ημερών και του ρεβεγιόν, μου ήρθε στο μυαλό η Σταχτοπούτα και ο χορός στο παλάτι και στη συνέχεια μου ήρθε να φέρω το παραμύθι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Εννοείται ότι θα τον κατάφερνε η Σταχτοπούτα, εδώ τον κατάφερε με ένα γυάλινο γοβάκι!
      Φιλάκια πολλά και σε εσένα

      Διαγραφή
  5. Πω πω! Εκείνο το "ζήσανε αυτοί καλά" ούτε καν δηλαδή!
    Δεν το περίμενα να βγει τσιγγούνης ο εν λόγω!
    Πάντως τα καταφέρνει αρκετά καλά η Σταχτοπούτα!
    Προσωπικά δεν θα μπορούσα.
    Θα τον χώριζα!
    Αλλά ας τους αφήσω αυτούς. Για άλλο ήλθα!
    Να σου ευχηθώ καλά Χριστούγεννα Πίπη! 🎄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αλήθεια, αγαπημένη μου Αρτίστα, δεν του φαινότανε, όταν έπαιρνε τις ρούγες και έψαχνε απεγνωσμένα τη γυναίκα του γοβακίου.
      Εσύ είσαι γυναίκα της εποχής σου, έχεις σύγχρονους τρόπους αντιμετώπισης, αλλά η Σταχτοπούτα είναι πιο παραδοσιακή, γι'αυτό καταφεύγει σε άλλες μεθόδους...
      Καλά Χριστούγεννα και σε εσένα, με υγεία και αγάπη.
      Πολλά φιλάκια

      Διαγραφή
  6. Ρε τι τραβάνε οι εστεμμένοι...
    Πόσο γέλασα ρε Πίππη με την αληθινή εκδοχή του παραμυθιού!
    Τι έμπνευση κι αυτή να προσαρμόσεις το παραμύθι στις ωμές του διαστάσεις! Λες να είναι όντως έτσι τσιφούτηδες οι βασιλιάδες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που γέλασες, αγαπημένη μου Μαρία. Δεν έχω κάνει με βασιλιάδες για να ξέρω αν είναι τσιφούτηδες, όμως στατιστικά αν το πάρεις, κάποιοι θα είναι.
      Δεν ήταν και πολύ τυχερή η Σταχτοπούτα, αλλά, εδώ που τα λέμε, έπρεπε να το περιμένει, η στάχτη δεν αφήνει και πολλά περιθώρια, το πολύ-πολύ να φτιάξει κανείς μουσταλευριά...
      Να έχεις ένα όμορφο βράδυ

      Διαγραφή
  7. Μη σου τύχει τέτοιος βασιλιάς! 😄 Πόσες φορές έχει αποδειχτεί καλύτερος ο καρβουνιάρης. 😉 Κέντησες πάλι. 😍
    Εύχομαι μια παραμυθένια καινούρια χρονιά, με έμπνευση για να περνάμε κι εμεί καλά μαζί σου. 🎄 Χρόνια πολλά! 🌟

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις υπέροχες ευχές σου, Γούμαν, και ανταποδίδω!
      Εύχομαι και εσύ να έχεις ένα εμπνευσμένο 2019, για να μπορείς να μας χαρίζεις υπέροχες ιστορίες, όπως το συνηθίζεις.
      Φιλάκια εορταστικά

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question