Νυχτερινές λιγούρες

    

      - Δε θα βάλω μπουκιά στο στόμα μου, είπε η νύχτα. Θα κάνω δίαιτα!
     Η αλήθεια είναι ότι είχε παχύνει λίγο. Τι λίγο, δηλαδή, που συνέχεια χρειαζόταν να φαρδαίνει το φόρεμά της για να της κάνει. Οι αστερισμοί όλο και απομακρύνονταν μεταξύ τους. Η Μεγάλη και η Μικρή Άρκτος είχαν πολλές μέρες να ιδωθούνε. Ο Ζυγός όλο και έγερνε, στην προσπάθειά του να δει τον Σκορπιό, και του Υδροχόου του είχε αδειάσει η στάμνα εντελώς, καθώς έγερνε περισσότερο από το συνηθισμένο, προσπαθώντας να αποφύγει τα μυτερά κέρατα του Αιγόκερου.
     Η νύχτα, λοιπόν, ξεκίνησε τη δίαιτα και την ακολουθούσε με αυστηρότητα. Δεν έτρωγε τίποτα, εκτός από λίγη ασημόσκονη και δεν έπινε τίποτα άλλο εκτός από δροσοσταλίδες. Η δίαιτα άρχισε γρήγορα να δίνει τα πρώτα της αποτελέσματα, και η νύχτα είδε με χαρά της ότι το φόρεμά της άρχισε να μην την στενεύει.
     Όμως, τι θα ήταν η ζωή χωρίς πειρασμούς; Και ο πειρασμός της νύχτας δεν ήταν άλλος από το φεγγάρι, που σαν ολοστρόγγυλο κεφάλι γραβιέρας, βολτάριζε πέρα-δώθε κάτω από τη μύτη της. Και τι ωραίο που ήταν, και πώς μοσχομύριζε! Της νύχτας της έτρεχαν τα σάλια, αλλά αντιστεκόταν με αποφασιστικότητα.
     - Κι αν έτρωγα μια μπουκίτσα; άρχισε να σκέφτεται ύστερα από λίγο. Τι θα πείραζε;
     Αλήθεια, τι θα πείραζε μια τόση δα μπουκίτσα; Δε λέω, καλή ήταν η ασημόσκονη και υγιεινή επίσης, αλλά και το φεγγαράκι ήταν τόσο κίτρινο και λαχταριστό...
     - Μόνο μια μπουκίτσα, είπε και χραπ! έκοψε ένα κομματάκι φεγγάρι. Μμμμμμμμμ! έκανε απολαμβάνοντας τη νόστιμη μπουκίτσα, καθώς έλιωνε στο στόμα της, πλημμυρίζοντάς το με ένα υπέροχο άρωμα.
     - Αυτό ήταν, είπε και αναστέναξε.
     Και το φεγγάρι συνέχισε τις βόλτες του.
     Την επόμενη μέρα (δηλαδή την επόμενη νύχτα), το φεγγάρι ξαναβγήκε στο σεργιάνι. Μια μικρή δαγκωνιά στο πλάι του μαρτυρούσε την αταξία της νύχτας, η οποία το κοίταζε επίμονα. Κι αν δοκίμαζε λίγο ακόμη; Τι θα πείραζε; Και χραπ! πάει άλλη μια μπουκίτσα.
     - Μμμμμμμ! ακούστηκε στον ουρανό από άκρη σε άκρη.
     Το φεγγάρι συνέχισε τη βόλτα του, διπλοδαγκωμένο αλλά το ίδιο λαχταριστό όπως πριν. Μήπως να δοκίμαζε άλλη μια μπουκίτσα; Αλλά όχι, έπρεπε να συγκρατηθεί.
     Κι όμως, τίποτα δεν ήταν δυσκολότερο για τη νύχτα από το να συγκρατηθεί, αφού είχε δοκιμάσει το πεντανόστιμο φεγγάρι. Κι έτσι, η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε αρκετές φορές. Και το φεγγάρι σιγά-σιγά γέμισε δαγκωματιές παντού και άρχισε να μικραίνει, και να μικραίνει, και να μικραίνει... Και να που έφτασε να γίνει μια τόση δα λεπτή φετούλα, που ίσα-ίσα διακρινόταν στον σκοτεινό ουρανό.
     Η νύχτα είδε έκπληκτη ότι το φόρεμά της άρχισε και πάλι να την στενεύει. Παρά τρίχα να της πεταχτεί και κουμπί, τόσο πολύ είχε παχύνει.
     - Καλά να πάθω, είπε. Τι το ήθελα το φεγγάρι αφού ξέρω ότι έχει τόσες θερμίδες; Δε θα ξαναφάω ποτέ.
     Και ξανάρχισε τη δίαιτα με φανατισμό και προσήλωση. Έλα όμως που το φεγγάρι ξαναστρογγύλεψε και άρχισε να κάνει βόλτες κάτω από τη μύτη της! Και προτού το καταλάβει, η νύχτα άρχισε να ξερογλείφεται και πάλι.
     Κι αν έτρωγε μια μπουκίτσα;