Καλπασμός εντός ορίων

     Κλάπα-κλοπ! Κλάπα-κλοπ! έκανε το άλογο, καθώς κάλπαζε, και τα μαλλιά του χαμογελαστού καβαλάρη ανέμιζαν στον αέρα. Πού να έτρεχε, άραγε;

     - Πού πας; τον ρώτησα.

     - Δεν βλέπεις που τρέχω; με ρώτησε. Βιάζομαι, μη με καθυστερείς. Πρέπει να διασχίσω κάμπους και βουνά, πεδιάδες, ρυάκια και ποτάμια... Πρέπει να σώσω την αγαπημένη μου πριγκήπισσα, που είναι κλεισμένη σε έναν ψηλό πύργο.

     - Ναι, αλλά μήπως θα έπρεπε να πάρεις τα μέτρα σου;

     Κλάπα-κλοπ! έκανε το άλογο.

     - Τι εννοείς; με ρώτησε ο χαμογελαστός καβαλάρης.

     - Να, εννοώ αν ξέρεις τι θα συναντήσεις εκεί.

     - Σαν τι θα μπορούσα να συναντήσω, δηλαδή;

     - Πώς ξέρεις ότι τον πύργο δεν τον φυλάει ένας άγριος δράκος που βγάζει φωτιές από το στόμα του;

     - Λες;

     Κλάπα-κλοπ! έκανε το άλογο.

     - Φυσικά. Και τότε τι θα κάνεις; Ούτε πανοπλία φοράς, ούτε κράνος, για να μην πω για το σπαθί σου, που δεν ξέρω πού το άφησες...

     - Το σπαθί μου το άφησα προχθές στο σπίτι του ξαδέρφου μου, όπου μονομαχήσαμε μέχρις εσχάτων, και είναι τυχερός που σκέφτηκα το αίμα που μας συνδέει και τον άφησα να ζήσει.

     - Μήπως να πήγαινες να το πάρεις το σπαθί σου;

     - Α, μπα, εμένα δε μου χρειάζεται τίποτα, αν χρειαστεί μπορώ να παλέψω και σώμα με σώμα.

     Κλάπα-κλοπ! έκανε το άλογο.

     - Σώμα με σώμα με έναν δράκο που βγάζει φωτιές από το στόμα του; Πολύ αισιόδοξο σε βρίσκω!

     - Δε θα υπάρχει δράκος, την τελευταία φορά που άκουσα να μιλάνε για δράκο εννοούσαν κάποιο κινέζικο εστιατόριο.

     - Κι αν υπάρχει;

     - Δε θα υπάρχει, σου λέω! Πιο πιθανό είναι να υπάρχουν φρουροί διασκορπισμένοι γύρω από τον πύργο.

     - Και θα παλέψεις μόνος σου με όλους;

     - Ξέρω καράτε, απάντησε.

     Κλάπα-κλοπ! έκανε το άλογο.

     - Και το καράτε νομίζεις ότι φτάνει;

     - Φτάνει και περισσεύει. Εξάλλου, όλα στο μυαλό είναι...

     - Αυτό βλέπω! Και καλά, ας υποθέσουμε ότι είσαι πανέτοιμος να αντιμετωπίσεις δράκους και φρουρούς... Πώς θα ανέβεις στον πύργο, χωρίς αναρριχητικό εξοπλισμό; Ούτε ένα σκοινί δεν κουβαλάς.

     - Δεν χρειάζομαι αναρριχητικό εξοπλισμό, θα με ανεβάσει στον πύργο το άλογό μου!

     Κλάπα-κλοπ! έκανε το άλογο.

     - Σοβαρολογείς; Το άλογο θα σε ανεβάσει στον πύργο;

     - Φυσικά, δεν το βλέπεις πώς καλπάζει; Σε δεκαπέντε οροσειρές με έχει ανεβάσει μέχρι τώρα, σε έναν πύργο θα κωλώσει; Και μη μου πεις ότι ο πιο ψηλός πύργος είναι ψηλότερος από το πιο χαμηλό βουνό...

      - Δεν είναι, αλλά...

     - Δεν ακούω τίποτα, είπε ο χαμογελαστός καβαλάρης και σπιρούνιασε το άλογό του.

     Κλάπα-κλοπ! έκανε το άλογο.

     - Και ας υποθέσουμε ότι ανεβαίνεις στον πύργο...

     - Όχι "ας υποθέσουμε", θα ανέβω σου είπα!

     - Πώς θα κατέβεις στη συνέχεια;

     - Μα τι χαζή ερώτηση είναι αυτή; Όπως ανέβηκα!

     Κλάπα-κλοπ! έκανε το άλογο.

     - Θα πηδήξεις από εκεί επάνω;

     - Αμ, πώς αλλιώς;

     - Και δε θα χτυπήσεις;

     - Θα έχω μαζί μου την πριγκήπισσα, και θα χρησιμοποιήσω το φαρδύ της φόρεμα σαν αλεξίπτωτο, βλέπεις που τα έχω σκεφτεί όλα;

     Κλάπα-κλοπ!

     - Ε, τι να πω, μάλλον..., απάντησα και όπως έκανα να στρίψω ακούστηκε ένα κλαπ... και το άλογο ακινητοποιήθηκε!

     Αρχικά απόρησα, αλλά ύστερα το κατάλαβα: είχε τελειώσει το κέρμα.