Το μυστικό της επιτυχίας του

     Για όσους τον γνωρίζουν από μικρό, ο Χειμώνας ήταν ένα φυσιολογικό παιδί, με λαμπερά μάτια και κόκκινα μάγουλα, λίγο κλειστός χαρακτήρας, βέβαια, αλλά με μεγάλες προοπτικές. Συνεπώς, δεν προκάλεσε καμία έκπληξη το γεγονός ότι μεγαλώνοντας, ο Χειμώνας μεταμορφώθηκε σε έναν πρώτης τάξεως νεαρό, σαν τα κρύα τα νερά, που όλες τον έβλεπαν σαν ξερολούκουμο.

     Ο ίδιος δεν έπαιρνε χαμπάρι κανένα από τα συναισθήματα που με την ομορφιά του ξυπνούσε στις γυναίκες, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του το περνούσε στο σπίτι, δίπλα στο τζάκι, διαβάζοντας βιβλία, κατά προτίμηση ογκώδη. Μάταια εκείνες αναστέναζαν, κάθε φορά που τον έβλεπαν να περνάει, καθώς πήγαινε στη δανειστική βιβλιοθήκη, με ένα βιβλίο κάτω από τη μασχάλη του, και μάταια του χάριζαν λουλούδια στην πρώτη ευκαιρία.

     Τα νιάτα όμως περνάνε γρήγορα, και έτσι πέρασαν και τα νιάτα του Χειμώνα, και μια ωραία πρωία ξύπνησε με ρυτίδες στο πρόσωπό του και γκρίζα μαλλιά στους κροτάφους. Και καθώς ο Χειμώνας κοίταζε τον εαυτό του στον καθρέφτη, ένιωσε κάτι μέσα του να ραγίζει. Πώς είχαν περάσει τόσα χρόνια, χωρίς καν να το πάρει είδηση, έτσι που ήταν, όλη μέρα χωμένος στα βιβλία;

     - Μεγαλώνω, σκέφτηκε ο Χειμώνας, και ξαφνικά συνειδητοποίησε κάτι: στον κόσμο υπήρχαν γυναίκες!

     Ο ενθουσιασμός που τον κατέλαβε ήταν μεγάλος και εκείνη κιόλας την στιγμή αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να παντρευτεί. Και δεν άργησε να τον πετύχει τον στόχο του, κι ας είχε γκρίζους κροτάφους. Βλέπετε, και οι γκρίζοι κρόταφοι δίνουν γοητεία.

     Παντρεύτηκε, λοιπόν, ο Χειμώνας, και πήρε μια νέα κοπέλα, ψηλόλιγνη και κομψή, με λευκό σαν χιόνι δέρμα και ρόδινα μάγουλα. Ο γάμος τους έγινε μια όμορφη μέρα που χιόνιζε, και οι χιονονιφάδες έπεφταν επάνω στους νεόνυμφους, λούζοντάς τους με ευχές. Οι καλεσμένοι εντυπωσιάστηκαν από την ομορφιά της νύφης, η οποία φορούσε ένα νυφικό κεντημένο με διαμάντια, που λαμπύριζαν παιχνιδιάρικα σε κάθε της κίνηση. Και ο γαμπρός δεν είχε μάτια παρά μόνο για την όμορφη νυφούλα. Η ευτυχία του δεν περιγραφόταν!

     Ένα ελάττωμα, μόνο, έμοιαζε να έχει η νύφη, και αυτό ήταν ότι έδινε μεγάλη σημασία στην εμφάνισή της. Αγόραζε όλα τα περιοδικά μόδας, για να ενημερώνεται για τις τελευταίες τάσεις, ήταν μονίμως σε δίαιτα για να διατηρεί τη σιλουέτα της και ξόδευε όλα της τα λεφτά σε κρέμες και καλλυντικά, γενικότερα.

     Ο Χειμώνας όλα αυτά τα θεωρούσε υπερβολικά, αλλά από την άλλη ήταν πολύ ερωτευμένος με τη γυναίκα του, οπότε δεν της πήγαινε κόντρα. Και εκείνη συνέχιζε τις δίαιτες και τις κούρες ομορφιάς.

     - Άρχισα να βγάζω ρυτίδες, του είπε μια μέρα, πολύ στενοχωρημένη.

     - Πού τις βλέπεις τις ρυτίδες, μάτια μου; Ιδέα σου είναι.

     - Δεν είναι καθόλου ιδέα μου. Άρχισα να γερνάω σου λέω!

     Και έντρομη όρμησε στο τηλέφωνο για να ψάξει έναν πλαστικό χειρουργό. Μάταια ο Χειμώνας προσπαθούσε να την αποτρέψει, εκείνη δεν άκουγε τίποτα. Από την άλλη, η διαφορά ηλικίας που είχαν οι δυο τους ήταν τέτοια που ο Χειμώνας φοβόταν ότι ανά πάσα στιγμή η γυναίκα του θα γνώριζε κάποιον νέο παιδαρά και θα τον άφηνε για εκείνον. Έτσι, δεν συνέχιζε τις νουθεσίες για πολύ, από φόβο μην την διώξει ο ίδιος μια ώρα αρχύτερα από κοντά του. 

     Και η γυναίκα του άρχισε τις επισκέψεις στους αισθητικούς και στους πλαστικούς. Και μια μέρα ήρθε στο σπίτι κάπως θυμωμένη.

     - Ξέρεις τι φταίει που γερνάω; τον ρώτησε. Και χωρίς να περιμένει απάντηση, πρόσθεσε: το φως.

     Με άλλα λόγια, η γυναίκα του Χειμώνα πίστευε ότι θα έπρεπε να αυξηθεί το σκοτάδι, ούτως ώστε να μπορεί να κοιμάται περισσότερες ώρες και έτσι να τρέφεται η επιδερμίδα της. Και ο Χειμώνας, που δεν ήθελε να της χαλάει χατήρι, άρχισε να μικραίνει τη μέρα.

     - Κι άλλο, έλεγε η γυναίκα του, τι θέλεις, δηλαδή, να πάθω φωτογήρανση;

     Και δωσ'του και μίκραινε ο Χειμώνας τη μέρα και μεγάλωνε τη νύχτα. Και για τη γυναίκα του αυτό δεν αρκούσε. Και ζητούσε όλο και πιο μικρή μέρα, όλο και πιο μικρή, όλο και πιο μικρή... Και η μέρα μίκραινε πολύ και κάπου στο Δεκέμβριο ερχόταν μια μέρα που η μέρα ήταν πραγματικά πολύ μικρή, και τότε η γυναίκα του καθάριζε το πρόσωπό της, έβαζε την κρέμα νυκτός και πήγαινε για ύπνο.

     Και ήταν πολύ όμορφη η γυναίκα του όταν κοιμόταν, πιο όμορφη από όταν ήταν ξύπνια, κι αυτό επειδή δεν γκρίνιαζε για τις ρυτίδες και για τη διάρκεια της μέρας. Και ο Χειμώνας απόμενε να τη θαυμάζει, και ξεχνούσε τις γκρίνιες της, ξεχνούσε και τους φόβους του, μέχρι και που τη συγχωρούσε που τον έβαζε συνέχεια να μικραίνει τη μέρα.

     Και οι άνθρωποι παραπονιούνταν που η μέρα είχε μικρύνει τόσο πολύ, και ανυπομονούσαν να έρθει η Άνοιξη, και ούτε που το φαντάζονταν ότι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου ήταν το μυστικό της επιτυχίας του γάμου του Χειμώνα.