Αψού!

     Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα τούνελ. Και αυτό το τούνελ ήταν διπλής κατεύθυνσης, με δύο ρεύματα κυκλοφορίας, που χωρίζονταν μεταξύ τους από μία διαχωριστική νησίδα. Η κίνηση στο τούνελ ήταν συνεχής, και προς τις δυο κατευθύνσεις, και δεν σταματούσε ποτέ, ούτε καν όταν έπεφτε η νύχτα. Μέρα-νύχτα, αυτοκίνητα μπαινόβγαιναν συνέχεια, πότε ήσυχα και αθόρυβα, πότε κορνάροντας και κάνοντας φασαρία. Όλη αυτή η κίνηση ήταν, φυσικά, αναμενόμενη, καθώς το τούνελ βρισκόταν σε ένα κομβικό σημείο του οδικού δικτύου.
     Μια μέρα, ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση, το οδόστρωμα γέμισε νερά που έτρεχαν ακατάσχετα και έβγαιναν μέσα από το τούνελ. Έμοιαζε λες και είχε σπάσει κάποιος αγωγός. Ένα κινητό συνεργείο που κατέφθασε επί τόπου, δεν διαπίστωσε κάποια συγκεκριμένη βλάβη και περιορίστηκε στο άδειασμα του τούνελ από τα νερά με αντλίες, και στη συνέχεια στο σφουγγάρισμα του οδοστρώματος. Το μέτρο ήταν, προφανώς, προσωρινό, καθώς όσο κι αν τα αντλούσαν, τα νερά επανέρχονταν και ξαναγέμιζαν το τούνελ. Πάλι καλά που το πρόβλημα εντοπιζόταν περισσότερο στο ένα ρεύμα κυκλοφορίας.
     Αυτό, όμως, δεν ήταν το μόνο που συνέβη. Την επόμενη μέρα, τα νερά υποχώρησαν όσο ξαφνικά είχαν εμφανιστεί, ταυτόχρονα όμως δημιουργήθηκε μποτιλιάρισμα μέσα στο τούνελ. Το μποτιλιάρισμα αρχικά δημιουργήθηκε στο ένα ρεύμα κυκλοφορίας, σύντομα όμως επεκτάθηκε και στο άλλο. Η διέλευση από το τούνελ έγινε παντελώς αδύνατη.
     Συνεργεία επί συνεργείων κατέφθασαν στον τόπο του συμβάντος, αλλά δεν κατάφεραν τίποτα. Πάνω που το πρόβλημα φαινόταν να λύνεται, το αμέσως επόμενο λεπτό το τούνελ παρέμενε το ίδιο απροσπέλαστο, όπως πριν. Δυστυχώς, δε φαινόταν φως στην άκρη του τούνελ.
     "Αδυναμία αποσυμφόρησης", έγραψαν οι τεχνικοί στο φύλλο ελέγχου που συμπλήρωσαν. Και έφυγαν για να επισκεφτούν και άλλα τούνελ στην ίδια κατάσταση. Βλέπετε, ήταν περίοδος αυξημένων μποτιλιαρισμάτων. Μάταια οι οδηγοί κορνάριζαν επίμονα και από τις δύο πλευρές του τούνελ. Το μόνο που κατάφερναν ήταν να ανοίγει πότε-πότε και για πολύ λίγο το ένα ρεύμα κυκλοφορίας. Και τότε, όλοι οι οδηγοί ορμούσαν μαζί και προσπαθούσαν να περάσουν, με αποτέλεσμα το αμέσως επόμενο λεπτό το μποτιλιάρισμα να γίνεται ακόμα χειρότερο.
     - Και τώρα τι κάνουμε; ρωτούσαν οι οδηγοί απεγνωσμένα. Θα ανοίξει το τούνελ καμιά φορά ή θα μείνουμε για πάντα εδώ να περιμένουμε;
     Ο αρχηγός της τροχαίας ήταν κατηγορηματικός.
     - Ναι, είπε, φυσικά και θα ανοίξει αλλά θα πρέπει να περιμένετε. Να περιμένετε και να κάνετε υπομονή. Το μποτιλιάρισμα θα φύγει. Όλα τα μποτιλιαρίσματα στο τέλος φεύγουν. Σε μια-δυο μέρες το πολύ το τούνελ θα δοθεί και πάλι στην κυκλοφορία. Ως τότε, υπομονή.
     Αυτό σκέφτομαι και εγώ. Υπομονή. Υπομονή, μέχρι να ξεβουλώσει το τούνελ. Αψού!