Γραμματική ασυμφωνία

     Μ φρ τ σμφν πνσττσν. Ωχ, συγγνώμη. Μια φορά τα σύμφωνα επαναστάτησαν, ήθελα να πω. Τσακώθηκαν για τα καλά με τα φωνήεντα, τα οποία θεωρούσαν ότι ήταν τα πιο σημαντικά.
     - Δεν μπορεί, είπε το σίγμα, δεν είναι μόνο τα φωνήεντα σημαντικά, έχουμε και εμείς φωνή!
     - Για να την ακούσουμε, κορόιδευε το έψιλον.
     - Μην κοροϊδεύεις καθόλου, του είπε το κάπα, χωρίς εμάς δεν θα κάνατε τίποτα.
     - Μωρέ, τι μας λες; είπε και το άλφα. Το ΑΛΦΑ και το ΩΜΕΓΑ κάθε λέξης είναι τα φωνήεντα. Γι'αυτό είμαστε και λιγότερα. Το καθένα μας βάζει κάτω τρία από εσάς. Και μου λες ότι εσείς είστε πιο σημαντικά;
     - Φυσικά, και είμαστε σημαντικά, είπε και το νι. Εμείς δίνουμε το οριστικό σχήμα στις λέξεις. Χωρίς εμάς, οι λέξεις θα ήταν άναρθρες κραυγές. Και αυτή είναι όλη η αλήθεια, με το ΝΙ και με το ΣΙΓΜΑ.
     - Κουταμάρες, είπε το ο. Εμείς έχουμε πιο έντονη παρουσία. Χωρίς εμάς δεν βγαίνει νόημα.
     - Ναι, αλλά εμείς μπορούμε να ψιθυρίσουμε.
     - Και εμείς μπορούμε να φωνάξουμε.
     - Εμείς κερδίζουμε, είμαστε περισσότερα!
     - Όχι, εμείς κερδίζουμε, είμαστε δυνατότερα!
     - Εμείς!
     - Όχι, εμείς!
     - Εμείς!
     - Όχι, εμείς είπα!
     Τα αίματα άναψαν και έπεσαν και μερικές σφαλιάρες. Και τόσο αποφασισμένα ήταν τα σύμφωνα να διεκδικήσουν τη θέση που τους άξιζε, που αποφάσισαν να φύγουν. Μάζεψαν, λοιπόν, τα μπογαλάκια τους και έφυγαν στο εξωτερικό, και κανείς δεν τα ξαναείδε από τότε.
     Έμειναν, έτσι, τα φωνήεντα να διαφεντέψουν την γλώσσα. Και ξεκίνησαν το μεγαλόπνοο σχέδιό τους να κυβερνήσουν. Όμως τα πράγματα δεν ήταν και τόσο εύκολα.
     - Έλα εδώ, ήθελε να πει κάποιος. Έα εώ, έλεγε.
     - Ένα νερό, ήθελε να πει κάποιος άλλος. Έα εό, έλεγε.
     Και όποιος τους άκουγε δεν καταλάβαινε ποιος τον καλούσε να πάει εκεί και ποιος του ζητούσε νερό. Και υπήρχαν και χειρότερα.
     - Κατάλαβα, εννούσε ένας. Αάαα, έλεγε.
     - Παράφαγα, εννούσε ένας άλλος. Αάαα, έλεγε και εκείνος.
     Άντε, ύστερα, να καταλάβεις.
     - Αχ, σκέφτονταν τα φωνήεντα, καθένα για λογαριασμό του. Εδώ που τα λέμε, ένα σύμφωνο εδώ θα μας βοηθούσε αρκετά. Αλλά, βέβαια, πιο σημαντικά είμαστε εμείς.
     Και η ακατανοησία συνεχιζόταν.
     Αλλά μη φανταστείτε ότι τα σύμφωνα δεν τα βρήκαν σκούρα, στο εξωτερικό που πήγαν.
     - Ε, εσύ! ήθελε κάποιος να φωνάξει. Σ, έλεγε.
     - Τα σοσόνια σου είναι κοντά, ήθελε κάποιος άλλος να πει. Τ σσν σ ν κντ, έλεγε.
     - Θέλω να πάω στη θάλασσα, ήθελε να πει ένας τρίτος. Θλ ν π στ θλσσ, έλεγε.
     Και κανείς δεν καταλάβαινε κανέναν.
     - Τελικά, όλο και θα μας βοηθούσε ένα φωνήεν, σκέφτονταν τα σύμφωνα, καθένα για λογαριασμό του. Αλλά, βέβαια, εμείς είμαστε πιο πολλά, εμείς πρέπει να κάνουμε κουμάντο.
     Και το χάος συνεχιζόταν.
     Οι άνθρωποι βασανίζονταν πραγματικά, αφού δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Αλλά, καθώς είναι και λογικά όντα, κατάλαβαν ποιο ήταν το πρόβλημα.
     - Έουε ύωα, φώναξαν οι άνθρωποι στη χώρα με τα φωνήεντα. Θέλουμε σύμφωνα, εννοούσαν.
     - Θλμ φνντ, είπαν οι άνθρωποι στη χώρα με τα σύμφωνα. Θέλουμε φωνήεντα, εννοούσαν.
     Αλλά ούτε τα φωνήεντα, ούτε τα σύμφωνα άκουγαν. Είπαμε, το θέμα ήταν ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Δεν υπήρχε καμία ελπίδα.
     Κι όμως, ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος στη χώρα των συμφώνων είχε μια πολύ ωραία ιδέα. Πήρε τη βαλίτσα του, θεώρησε το διαβατήριό του, και μια και δυο ταξίδεψε στη χώρα των φωνηέντων.
     - Αώ ήαε, του είπαν στο αεροδρόμιο. Που σήμαινε: καλώς ήρθατε.
     - Κλς σς βρκ, απάντησε. Που σήμαινε: καλώς σας βρήκα.
     Ο έξυπνος άνθρωπος έψαξε και εντόπισε το άλφα. Το παρακολούθησε μερικές μέρες και έμαθε το πρόγραμμά του. Έτσι, μια μέρα που το άλφα έκανε την πρωινή του βόλτα, ο έξυπνος άνθρωπος το άρπαξε και το έβαλε σε ένα σακί.
     - Ααααα! φώναξε το άλφα.
     Ο έξυπνος άνθρωπος δεν είπε τίποτα.
     Την επόμενη μέρα, τα υπόλοιπα φωνήεντα ανησύχησαν που δεν είδαν το άλφα στο καφενείο, όπως συνήθως.
     - Τι να συνέβη; αναρωτήθηκαν.
     Δεν άργησαν να ακούσουν τις κραυγές του, τις οποίες και ακολούθησαν για να το βρουν. Ο έξυπνος άνθρωπος, όμως, τους είχε στήσει παγίδα και τα έπιασε και εκείνα.
     - Εεεεεηηηηηηιιιιιιιιιοοοοοοοοουυυυυυυυυυυωωωωωωωω! ακούστηκε, αλλά εκείνος τα φίμωσε όλα, μαζί και το άλφα. Έτσι δεν ξαναφώναξαν.
     Με τα φωνήεντα στο σακί, ο έξυπνος άνθρωπος γύρισε πίσω στη χώρα των συμφώνων. Ύστερα, με νοήματα κατάφερε να εξηγήσει στους φίλους του τι σκόπευε να κάνει. Εκείνοι, που ήταν περισσότεροι και πιο οργανωμένοι, κατάφεραν να πιάσουν όλα τα σύμφωνα, ένα προς ένα, και να τα βάλουν στη φυλακή. Και εκεί, μαζί τους, στο ίδιο κελί, έβαλαν και τα φωνήεντα.
     - Ί ηαίει αυό; ρώτησαν τα φωνήεντα.
     - Τ σμν τ; ρώτησαν και τα σύμφωνα.
     Και τα δύο εννοούσαν: τι σημαίνει αυτό;
     Τότε ο έξυπνος άνθρωπος τους έδωσε με νοήματα να καταλάβουν ότι αν δεν τα έβρισκαν μεταξύ τους δε θα τα απελευθέρωνε ποτέ.
     - Κάλλιο μουγγός, παρά γλωσσικά ανάπηρος, τους είπε κουνώντας έντονα τα χέρια του.
      Ωστόσο, τόσο τα φωνήεντα όσο και τα σύμφωνα, ήταν πολύ ξεροκέφαλα. Ούτε που άνοιξαν το στόμα τους να εξηγηθούν.
     Όμως, όταν την επόμενη μέρα που πεινούσαν και διψούσαν είδαν ότι κανείς δεν τους έφερνε ούτε φαγητό, ούτε νερό, και με το φόβο να πεθάνουν από πείνα και δίψα, άρχισαν να αναθεωρούν την στάση τους. Ε, τι πείραζε να δέχονταν μερικά σύμφωνα στην παρέα; Τι ενοχλούσαν μερικά φωνήεντα;
     - Υώη, είπαν ύστερα από λίγο τα φωνήεντα.
     - Σγγνμ, είπαν και τα σύμφωνα.
     - Συγγνώμη, εννοούσαν αμφότερα.
     Ύστερα από αυτό, η παρεξήγηση λύθηκε. Φωνήεντα και σύμφωνα αγκαλιάστηκαν, σαν αγαπημένα αδερφάκια, κι από τότε συνεργάζονταν αρμονικά, τα φωνήεντα δίνοντας ήχο στις λέξεις και τα σύμφωνα δίνοντάς τους σχήμα.
     Έτσι, από τότε δεν ξαναϋπήρξαν προβλήματα στην επικοινωνία των ανθρώπων, αφού όλα τα γράμματα συνεργάζονταν μεταξύ τους. Γιατί η συνεργασία είναι το ΑΛΦΑ και το ΩΜΕΓΑ και στην γλώσσα. Και αυτή είναι η αλήθεια, με το ΝΙ και με το ΣΙΓΜΑ.