Νυχτερινές επιθέσεις

     Τελικά, είναι γεγονός. Η Χώρα της πίσω βεράντας είναι ένα πολύ επικίνδυνο μέρος. Ίσως είναι έτσι, επειδή δεν υπάρχει κανείς να τη φυλάει. Ίσως, πάλι, επειδή δεν έχει πολλή φασαρία. Όλος ο κόσμος ξέρει ότι τα άγρια ζώα αποφεύγουν τη φασαρία.
     Κι όμως, με μια πρώτη ματιά, η Χώρα της πίσω βεράντας φαίνεται ένα ειδυλλιακό μέρος. Βλάστηση, ησυχία... Ένα κομμάτι Παράδεισος, που έχει πέσει στη γη. Πουλάκια κελαηδάνε, τζιτζικάκια τερετίζουν, πεταλούδες πετούν αμέριμνες...
     Κι όμως, ανάμεσα στα φύλλα των φυτών, κρυμμένα πίσω από τις γλάστρες, τα άγρια ζώα κρύβονται, περιμένοντας να πέσει το σκοτάδι. Και έχουν τεράστια υπομονή, αφού ξέρουν ότι ένα μέρος της επιτυχίας τους οφείλεται στη μεταμφίεση και ένα άλλο στον αιφνιδιασμό. Ξέρουν πολύ καλά ότι πρέπει να γίνουν ένα με το περιβάλλον για να μην εντοπιστούν, για να μπορούν στη συνέχεια να αιφνιδιάσουν το θύμα τους.
     Άγριοι, αιμοδιψείς κυνηγοί, που κυνηγούν μεμονωμένα ή σε αγέλες. Και φυσικά, μόνο τα θηλυκά κυνηγούν, όπως συμβαίνει και με τα λιοντάρια. Μόνο τα θηλυκά είναι τόσο επικίνδυνα. Κρύβονται ανάμεσα στα φυλλώματα και περιμένουν ακίνητα, αμίλητα. Και μόνο όταν πέσει το σκοτάδι, μόνο τότε, βγαίνουν από τις κρυψώνες τους και επιτίθενται. Και εντοπίζουν το θύμα τους από την οσμή. Οσμίζονται το αίμα από μακριά. Και δεν τους τρομάζει το μέγεθος του θύματος, όσο πιο μεγάλο, τόσο το καλύτερο, αφού το φαγητό θα είναι αφθονότερο.
     Όλα αυτά η Πίπη τα ξέρει πολύ καλά. Ξέρει ότι υπάρχουν άγριοι κυνηγοί. Ξέρει ότι η Χώρα της πίσω βεράντας μπορεί να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη. Και προσέχει. Και αποφεύγει τη Χώρα της πίσω βεράντας, όταν είναι βράδυ.
     Όμως εχθές, η βραδιά ήταν τόσο γλυκιά, η Χώρα της πίσω βεράντας φαινόταν τόσο ήσυχη, τόσο ακίνδυνη, τόσο ευχάριστη, που η Πίπη αποφάσισε να καθήσει εκεί. Ίσως να έφταιγε το ότι είχε αποφασίσει να διαβάσει λίγο, αντί να πετάει δεξιά κι αριστερά, όπως συνηθίζει.
     Και πήρε το βιβλίο της και κάθησε. Και άρχισε να διαβάζει. Και ήταν αρκετά διασκεδαστικό αυτό που διάβαζε. Από μακριά ακουγόταν το βουητό των αυτοκινήτων, αλλά τα τζιτζικάκια ήταν εκεί και τερέτιζαν χαλαρωτικά. Η Πίπη άπλωσε και τα πόδια της για να είναι πιο άνετα. Και συνέχισε να διαβάζει.
     Μέγα λάθος. Καθώς έπεφτε το σκοτάδι, τα άγρια ζώα ξεθάρρεψαν και βγήκαν από τις κρυψώνες τους. Εντόπισαν χωρίς δυσκολία τον στόχο τους και του επιτέθηκαν χωρίς καθυστέρηση. Και όταν η Πίπη κατάλαβε ότι είχε γίνει ο στόχος των άγριων θηρίων της χώρας, ήταν πια αργά. Το μόνο που κατάφερε ήταν να επιστρέψει στη Χώρα του διαμερίσματος πληγωμένη.
     Και πάλι καλά που την γλίτωσε με μόνο δύο δαγκωματιές στα πόδια!